พระสุตันตปิฎกบาลี: 17/125/190 191      
      สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส ขนฺธวารวคฺโค
      
      
     
 
    
        
          
            
 [๑๙๐]   สาธุ   ภนฺเตติ   โข   โส  ภิกฺขุ  ฯเปฯ  โก  นุ  โข
ภนฺเต   รูปสฺส   อสฺสาโท   โก   อาทีนโว   กึ   นิสฺสรณํ   ฯ   โก
เวทนาย   ฯ   โก   สญฺญาย  ฯ  โก  สงฺขารานํ  ฯ  โก  วิญฺญาณสฺส
อสฺสาโท    โก    อาทีนโว   กึ   นิสฺสรณนฺติ   ฯ   ยํ   โข   ภิกฺขุ
รูปํ    ปฏิจฺจ    อุปฺปชฺชติ   สุขํ   โสมนสฺสํ   อยํ   รูปสฺส   อสฺสาโท
ยํ   รูปํ   อนิจฺจํ   ทุกฺขํ   วิปริณาณธมฺมํ   อยํ   รูปสฺส  อาทีนโว  โย
รูปสฺมึ   ฉนฺทราควินโย   ฉนฺทราคปฺปหานํ   อิทํ   รูปสฺส   นิสฺสรณํ   ฯ
ยํ  เวทนํ  ปฏิจฺจ  ฯ  ยํ  สญฺญํ  ปฏิจฺจ  ฯ  ยํ  ๑  สงฺขาเร ปฏิจฺจ ฯ
ยํ    วิญฺญาณํ   ปฏิจฺจ   อุปฺปชฺชติ   สุขํ   โสมนสฺสํ   อยํ   วิญฺญาณสฺส
อสฺสาโท     ยํ    วิญฺญาณํ    อนิจฺจํ    ทุกฺขํ    วิปริณามธมฺมํ    อยํ
วิญฺญาณสฺส      อาทีนโว      โย      วิญฺญาณสฺมึ     ฉนฺทราควินโย
ฉนฺทราคปฺปหานํ อิทํ วิญฺญาณสฺส นิสฺสรณนฺติ ฯ
 [๑๙๑]    สาธุ   ภนฺเตติ   โข   โส   ภิกฺขุ   ภควโต   ภาสิตํ
อภินนฺทิตฺวา   อนุโมทิตฺวา   ภควนฺตํ  อุตฺตรึ  ปญฺหํ  อปุจฺฉิ  กถํ  นุ  โข
ภนฺเต   ชานโต   กถํ  ปสฺสโต  อิมสฺมิญฺจ  สวิญฺญาณเก  กาเย  พหิทฺธา
จ    สพฺพนิมิตฺเตสุ    อหงฺการมมงฺการมานานุสยา    น   โหนฺตีติ   ฯ
ยงฺกิญฺจิ   ภิกฺขุ   รูปํ   อตีตานาคตปจฺจุปฺปนฺนํ   อชฺฌตฺตํ   วา   พหิทฺธา
วา  โอฬาริกํ  วา  สุขุมํ  วา  หีนํ  วา  ปณีตํ  วา  ยํ  ทูเร  สนฺติเก
วา    สพฺพํ   รูปํ   เนตํ   มม   เนโสหมสฺมิ   น   เมโส   อตฺตาติ
เอวเมตํ   ยถาภูตํ   สมฺมปฺปญฺญาย   ปสฺสติ  ฯ  ยา  กาจิ  เวทนา  ฯ
#๑ ม. ยุ. เย ฯ