พระสุตันตปิฎกบาลี: 17/127/192      
      สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส ขนฺธวารวคฺโค
      
      
     
 
    
        
          
            วาติ  ฯ  อนิจฺจํ  ภนฺเต  ฯ  ยํ  ปนานิจฺจํ  ทุกฺขํ  วา  ตํ  สุขํ  วาติ ฯ
ทุกฺขํ   ภนฺเต   ฯ   ยํ   ปนานิจฺจํ   ทุกฺขํ  วิปริณามธมฺมํ  กลฺลํ  นุ  ตํ
สมนุปสฺสิตุํ   เอตํ   มม   เอโสหมสฺมิ   เอโส   เม  อตฺตาติ  ฯ  โน
เหตํ   ภนฺเต   ฯ   ตสฺมา   ติห   ฯเปฯ  เอวํ  ปสฺสํ  ฯเปฯ  นาปรํ
อิตฺถตฺตายาติ ปชานาตีติ ฯ
         เทฺว ขนฺธา ตญฺเญว สิยํ      อธิวจนํ จ เหตุนา ๑
         สกฺกาเยน ๒ ทุเว วุตฺตา    อสฺสาทวิญฺญาณเกน จ
         เอเต ทสวิธา วุตฺตา        โหติ ภิกฺขุ ปุจฺฉายาติ ๓ ๔ ฯ
                     ขชฺชนิยวคฺโค ตติโย ฯ
                         ตสฺสุทฺทานํ
         อสฺสาโท เทฺว สมุทยา ๕    อรหนฺเตหิ อปเร เทฺว
         สีโห ๖ ขชฺชนิปิณฺโฑลฺยํ      ปาลิเลยฺเยน ปุณฺณมาติ ฯ
                      __________________
#๑ โป. เทฺว ทิฏฺฐา ตญฺเญว ปิยํ อธิวจนา จ เหตุนา ฯ  ๒ ยุ. สตฺตา เยน ฯ
#๓ โป. ปจฺจยา ฯ  ๔ สี. อยํ คาถา น ทิสฺสติ ฯ  ๕ โป. สมุทโย ฯ  ๖ ยุ. สีหา ฯ