พระสุตันตปิฎกบาลี: 24/131/67
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส ทสกเอกาทสกนิปาตา
สติ อิทํ ทุกฺขํ ปาฏิกงฺขํ ฯ อภิรติยา อาวุโส สติ อิทํ สุขํ
ปาฏิกงฺขํ คจฺฉนฺโตปิ สุขํ สาตํ อธิคจฺฉติ ฐิโตปิ ... นิสินฺโนปิ ...
สยาโนปิ ... คามคโตปิ ... อรญฺญคโตปิ ... รุกฺขมูลคโตปิ ...
สุญฺญาคารคโตปิ ... อพฺโภกาสคโตปิ ... ภิกฺขุมชฺฌคโตปิ สุขํ สาตํ
อธิคจฺฉติ อภิรติยา อาวุโส สติ อิทํ สุขํ ปาฏิกงฺขนฺติ ฯ
[๖๗] เอกํ สมยํ ภควา โกสเลสุ จาริกญฺจรมาโน มหตา
ภิกฺขุสงฺเฆน สทฺธึ เยน นฬกปานํ นาม โกสลานํ นิคโม ตทวสริ
ตตฺร สุทํ ภควา นฬกปาเน วิหรติ ปลาสวเน เตน โข ปน
สมเยน ภควา ตทหุโปสเถ ภิกฺขุสงฺฆปริวุโต นิสินฺโน โหติ อถโข
ภควา พหุเทว รตฺตึ ภิกฺขู ๑ ธมฺมิยา กถาย สนฺทสฺเสตฺวา สมาทเปตฺวา
สมุตฺเตเชตฺวา สมฺปหํเสตฺวา ตุณฺหีภูตํ ตุณฺหีภูตํ ภิกฺขุสงฺฆํ อนุวิโลเกตฺวา
อายสฺมนฺตํ สารีปุตฺตํ อามนฺเตสิ วิคตถีนมิทฺโธ โข สารีปุตฺต ภิกฺขุสงฺโฆ
ปฏิภาตุ ตํ สารีปุตฺต ภิกฺขูนํ ธมฺมี กถา ปิฏฺฐิ เม อาคิลายติ ตมหํ
อายมิสฺสามีติ ฯ เอวํ ภนฺเตติ โข อายสฺมา สารีปุตฺโต ภควโต
ปจฺจสฺโสสิ ฯ อถโข ภควา จตุคุณํ สงฺฆาฏึ ปญฺญาเปตฺวา ทกฺขิเณน
ปสฺเสน สีหเสยฺยํ กปฺเปสิ ปาเท ปาทํ อจฺจาธาย สโต สมฺปชาโน
อุฏฺฐานสญฺญํ มนสิกริตฺวา ฯ ตตฺร โข อายสฺมา สารีปุตฺโต ภิกฺขู
อามนฺเตสิ อาวุโส ภิกฺขโวติ ฯ อาวุโสติ โข เต ภิกฺขู อายสฺมโต
สารีปุตฺตสฺส ปจฺจสฺโสสุํ ฯ อายสฺมา สารีปุตฺโต เอตทโวจ ยสฺสกสฺสจิ
อาวุโส สทฺธา นตฺถิ กุสเลสุ ธมฺเมสุ หิริ นตฺถิ ... โอตฺตปฺปํ
#๑ โป. ม. ภิกฺขูนํ ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ