พระสุตันตปิฎกบาลี: 23/152/92
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส สตฺตกอฏฺฐกนวกนิปาตา
โย จ เมตฺตํ ภาวยติ อปฺปมาณํ ปฏิสฺสโต
ตนู สํโยชนา โหนฺติ ปสฺสโต อุปธิกฺขยํ
เอกมฺปิ เจ ปาณมทุฏฺฐจิตฺโต
เมตฺตายติ กุสลํ ๑ เตน โหติ
สพฺเพว ปาเณ มนสานุกมฺปิ
ปหูตมริโย จ ๒ กโรติ ปุญฺญํ
เย สตฺตสณฺฑํ ปฐวึ ชินิตฺวา
ราชิสฺสโย ยชมานานุจริยคา
สสฺสเมธํ ปุริสเมธํ
สมฺมาปาสํ วาชเปยฺยํ นิรคฺคฬํ
เมตฺตสฺส จิตฺตสฺส สุภาวิตสฺส
กลมฺปิ เต นานุภวนฺติ โสฬสึ
จนฺทปฺปภา ตารคณาว สพฺเพ
(๓)-
โย น หนติ น ฆาเตติ น ชินาติ น ชาปเย
เมตฺตโส สพฺพภูตานํ เวรนฺตสฺส น เกนจีติ ฯ
[๙๒] ๒ อฏฺฐิเม ภิกฺขเว เหตุ อฏฺฐ ปจฺจยา อาทิพฺรหฺมจริยิกาย
ปญฺญาย อปฺปฏิลทฺธาย ปฏิลาภาย ปฏิลทฺธาย ภิยฺโยภาวาย เวปุลฺลาย
ภาวนาย ปาริปูริยา สํวตฺตนฺติ ฯ กตเม อฏฺฐ อิธ ภิกฺขเว ภิกฺขุ
สตฺถารํ อุปนิสฺสาย วิหรติ อญฺญตรํ วา ครุฏฺฐานิยํ สพฺรหฺมจารึ
ยตฺถสฺส ติพฺพํ หิโรตฺตปฺปํ ปจฺจุปฏฺฐิตํ โหติ เปมญฺจ คารโว จ
#๑ ม. กสลิ ฯ ๒ ม. ปกโรติ ฯ ๓ ม. ยถา น อคฺฆนฺติ กลมฺปิ โสฬสึ ฯ