พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/174/138      
      สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
      
      
     
 
    
        
          
            อรหนฺโต   สมฺมาสมฺพุทฺธา   อชฺเชว   รตฺติยา  ปจฺฉิเม  ยาเม  สมณสฺส
โคตมสฺส   ปรินิพฺพานํ   ภวิสฺสติ   อตฺถิ   จ   เม   อยํ   กงฺขาธมฺโม
อุปฺปนฺโน    เอวมฺปสนฺโน    อหํ    สมเณ    โคตเม    ปโหติ   เม
สมโณ   โคตโม   ตถา   ธมฺมํ   เทเสตุํ   ยถา  อหํ  อิมํ  กงฺขาธมฺมํ
ปชเหยฺยํ  ๑  สาธาหํ  โภ  อานนฺท  ลเภยฺยํ สมณํ โคตมํ ทสฺสนายาติ ฯ
ตติยมฺปิ   โข   อายสฺมา   อานนฺโท   สุภทฺทํ   ปริพฺพาชกํ   เอตทโวจ
อลํ   อาวุโส   สุภทฺท   มา   ตถาคตํ  วิเหเฐสิ  กิลนฺโต  ภควาติ  ฯ
อสฺโสสิ   โข   ภควา   อายสฺมโต  อานนฺทสฺส  สุภทฺเทน  ปริพฺพาชเกน
สทฺธึ   อิมํ   กถาสลฺลาปํ   ฯ   อถโข   ภควา   อายสฺมนฺตํ   อานนฺทํ
อามนฺเตสิ   อลํ   อานนฺท   มา   สุภทฺทํ  วาเรสิ  ลภตุ  ๒  อานนฺท
สุภทฺโท    ตถาคตํ    ทสฺสนาย    ยงฺกิญฺจิ    มํ   สุภทฺโท   ปุจฺฉิสฺสติ
สพฺพนฺตํ    อญฺญาเปกฺโข    ว    มํ   ปุจฺฉิสฺสติ   โน   วิเหสาเปกฺโข
ยญฺจสฺสาหํ   ปุฏฺโฐ   พฺยากริสฺสามิ   ตํ   ขิปฺปเมว   อาชานิสฺสตีติ   ฯ
อถโข     อายสฺมา    อานนฺโท    สุภทฺทํ    ปริพฺพาชกํ    เอตทโวจ
คจฺฉาวุโส   สุภทฺท  กโรติ  เต  ภควา  โอกาสนฺติ  ฯ  อถโข  สุภทฺโท
ปริพฺพาชโก    เยน    ภควา    เตนุปสงฺกมิ   อุปสงฺกมิตฺวา   ภควตา
สทฺธึ   สมฺโมทิ   สมฺโมทนียํ   กถํ   สาราณียํ   วีติสาเรตฺวา  เอกมนฺตํ
นิสีทิ   ฯ   เอกมนฺตํ   นิสินฺโน   โข   สุภทฺโท   ปริพฺพาชโก  ภควนฺตํ
เอตทโวจ    เยเม   โภ   โคตม   สมณพฺราหฺมณา   สงฺฆิโน   คณิโน
คณาจริยา    ญาตา    ยสสฺสิโน    ติตฺถกรา   สาธุสมฺมตา   พหุชนสฺส
#๑ โป. ม. ปชเหยฺยนฺติ ฯ ๒ ม. ยุ. ลภตํ ฯ