พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/193/186
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
จาตุมสุตฺตํ
[๑๘๖] เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา จาตุมายํ วิหรติ
อามลกีวเน ฯ เตน โข ปน สมเยน สารีปุตฺตโมคฺคลฺลานปฺปมุขานิ
ปญฺจมตฺตานิ ภิกฺขุสตานิ จาตุมํ อนุปฺปตฺตานิ โหนฺติ
ภควนฺตํ ทสฺสนาย ฯ เต จ อาคนฺตุกา ภิกฺขู เนวาสิเกหิ ภิกฺขูหิ
สทฺธึ ปฏิสมฺโมทมานา เสนาสนานิ ปญฺญาปยมานา ปตฺตจีวรานิ
ปฏิสามยมานา อุจฺจาสทฺทา มหาสทฺทา อเหสุํ ฯ อถ โข ภควา
อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ อามนฺเตสิ เก ปเนเต อานนฺท อุจฺจาสทฺทา
มหาสทฺทา เกวฏฺฏา มญฺเญ มจฺฉํ วิโลเปนฺตีติ ฯ เอตานิ ภนฺเต
สารีปุตฺตโมคฺคลฺลานปฺปมุขานิ ปญฺจมตฺตานิ ภิกฺขุสตานิ จาตุมํ
อนุปฺปตฺตานิ ภควนฺตํ ทสฺสนาย เต อาคนฺตุกา ภิกฺขู เนวาสิเกหิ
ภิกฺขูหิ สทฺธึ ปฏิสมฺโมทมานา อาสนานิ ปญฺญาปยมานา ปตฺตจีวรานิ
ปฏิสามยมานา อุจฺจาสทฺทา มหาสทฺทาติ ฯ เตนหานนฺท
มม วจเนน
[๑] ภิกฺขู อามนฺเตหิ สตฺถา อายสฺมนฺเต อามนฺเตสึติ ๒ ฯ
เอวํ ภนฺเตติ โข อายสฺมา อานนฺโท ภควโต ปฏิสฺสุตฺวา เยน
เต ภิกฺขู เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา เต ภิกฺขู เอตทโวจ สตฺถา
อายสฺมนฺเต อามนฺเตตีติ ๓ ฯ เอวมาวุโสติ โข เต ภิกฺขู อายสฺมโต
อานนฺทสฺส ปฏิสฺสุตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมึสุ อุปสงฺกมิตฺวา
ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทึสุ ฯ เอกมนฺตํ นิสินฺเน โข
#๑ ยุ. เต. ฯ ๒ ยุ. อามนฺเตตีติ ๓ ม. อามนฺเตสีติ ฯ