พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/201/194
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
อรกฺขิตาย วาจาย อนุปฏฺฐิตาย สติยา อสํวุเตหิ อินฺทฺริเยหิ ฯ
โส ตตฺถ ปสฺสติ คหปตึ วา คหปติปุตฺตํ วา ปญฺจหิ กามคุเณหิ
สมปฺปิตํ สมงฺคีภูตํ ปริจาริยมานํ ฯ ตสฺส เอวํ โหติ มยํ ๑ ปุพฺเพ
อคาริยภูตา สมานา ปญฺจหิ กามคุเณหิ สมปฺปิตา สมงฺคีภูตา
ปริจาริมฺหา ๒ สํวิชฺชนฺเต ๓ โข กุเล โภคา สกฺกา โภเค จ
ภุญฺชิตุํ ปุญฺญานิ จ กาตุนฺติ ฯ โส สิกฺขํ ปจฺจกฺขาย หีนายาวตฺตติ ฯ
อยํ วุจฺจติ ภิกฺขเว อาวฏฺฏภยสฺส ภีโต สิกฺขํ
ปจฺจกฺขาย หีนายาวตฺโต ฯ อาวฏฺฏภยนฺติ โข ภิกฺขเว ปญฺจนฺเนตํ ๓
กามคุณานํ อธิวจนํ ฯ
[๑๙๔] กตมญฺจ ภิกฺขเว สุสุกาภยํ อิธ ภิกฺขเว เอกจฺโจ
กุลปุตฺโต สทฺธา อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชิโต โหติ โอติณฺโณมฺหิ
ชาติยา ชราย มรเณน โสเกหิ ปริเทเวหิ ทุกฺเขหิ
โทมนสฺเสหิ อุปายาเสหิ ทุกฺโขติณฺโณ ทุกฺขปเรโต อปฺเปวนาม
อิมสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส อนฺตกิริยา ปญฺญาเยถาติ ฯ โส
เอวํ ปพฺพชิโต สมาโน ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย
คามํ วา นิคมํ วา ปิณฺฑาย ปวิสติ อรกฺขิเตเนว กาเยน
อรกฺขิตาย วาจาย อนุปฏฺฐิตาย สติยา อสํวุเตหิ อินฺทฺริเยหิ ฯ
โส ตตฺถ ปสฺสติ มาตุคามํ ทุนฺนิวตฺถํ วา ทุปฺปารุตํ วา ตสฺส
มาตุคามํ ทิสฺวา ทุนฺนิวตฺถํ วา ทุปฺปารุตํ วา ราโค จิตฺตํ
อนุทฺธํเสติ ฯ โส ราคานุทฺธํเสน จิตฺเตน สิกฺขํ ปจฺจกฺขาย
#๑ ม. ยุ. มยํ โข ฯ ๒ โป. ปริจาริตมฺหา ฯ ๓ ม. สํวิชฺชนฺติ โข ปน เม ฯ
#๔ ม. ปญฺจนฺนํ กามคุณานเมตํ ฯ