พระสุตันตปิฎกบาลี: 20/203/496
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส เอกทุกติกนิปาตา
อตฺตพฺยาพาธายปิ เจเตติ น ปรพฺยาพาธายปิ เจเตติ น อุภยพฺยาพาธายปิ
เจเตติ น เจตสิกํ ทุกฺขํ โทมนสฺสํ ปฏิสํเวเทติ
เอวํปิ โข พฺราหฺมณ สนฺทิฏฺฐิกํ นิพฺพานํ โหติ ... ยโต โข อยํ พฺราหฺมณ
อนวเสสํ ราคกฺขยํ ปฏิสํเวเทติ อนวเสสํ โทสกฺขยํ ปฏิสํเวเทติ
อนวเสสํ โมหกฺขยํ ปฏิสํเวเทติ เอวํ โข พฺราหฺมณ สนฺทิฏฺฐิกํ
นิพฺพานํ โหติ อกาลิกํ เอหิปสฺสิกํ โอปนยิกํ ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺพํ
วิญฺญูหีติ ฯ อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม ฯเปฯ อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม
ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺติ ฯ
[๔๙๖] ๕๗ อถโข อญฺญตโร พฺราหฺมณมหาสาโล เยน ภควา
เตนุปสงฺกมิ ฯเปฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข โส พฺราหฺมณมหาสาโล
ภควนฺตํ เอตทโวจ สุตมฺเมตํ โภ โคตม ปุพฺพกานํ พฺราหฺมณานํ
วุฑฺฒานํ มหลฺลกานํ อาจริยปาจริยานํ ภาสมานานํ ปุพฺพสฺสุทํ อยํ
โลโก อวีจิ มญฺเญ ผุโฏ โหติ ๑ มนุสฺเสหิ กุกฺกุฏสมฺปาติกา
คามนิคมชนปทราชธานิโยติ โก นุ โข โภ โคตม เหตุ โก ปจฺจโย
เยเนตรหิ มนุสฺสานํ ขโย โหติ ตนุตฺตํ ปญฺญายติ คามาปิ อคามา
โหนฺติ นิคมาปิ อนิคมา โหนฺติ นคราปิ อนครา โหนฺติ ชนปทาปิ
อชนปทา โหนฺตีติ ฯ เอตรหิ พฺราหฺมณ มนุสฺสา อธมฺมราครตฺตา
วิสมโลภาภิภูตา มิจฺฉาธมฺมปเรตา เต อธมฺมราครตฺตา วิสมโลภาภิภูตา
มิจฺฉาธมฺมปเรตา ติณฺหานิ สตฺถานิ คเหตฺวา อญฺญมญฺญสฺส ๒
ชีวิตา โวโรเปนฺติ เตน พหู มนุสฺสา กาลํ กโรนฺติ อยํปิ
#๑ โป. ม. ยุ. อโหสิ ฯ ๒ ม. อญฺญมญฺญํ ฯ