พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/207/199
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
ธาเรสฺสนฺตีติ ฯ น โข อนุรุทฺธา ตถาคโต ชนกุหนตฺถํ น ชนลปนตฺถํ
น ลาภสกฺการสิโลกานิสํสตฺถํ น อิติ มํ ชโน ชานาตูติ
สาวเก อพฺภตีเต กาลกเต อุปปตฺตีสุ พฺยากโรติ อสุ อมุตฺร
อุปฺปนฺโน อสุ อมุตฺร อุปฺปนฺโนติ ฯ สนฺติ จ โข อนุรุทฺธา กุลปุตฺตา
สทฺธา โอฬารเวทา โอฬารปามุชฺชา เต ตํ สุตฺวา ตถตฺตาย จิตฺตํ
อุปสํหรนฺติ เตสํ ตํ อนุรุทฺธา โหติ ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขาย ฯ
[๑๙๙] อิธานุรุทฺธา ภิกฺขุ สุณาติ อิตฺถนฺนาโม ภิกฺขุ กาลกโต
โส ภควตา พฺยากโต อญฺญาย สณฺฐหีติ น โข โน ภนฺเต
ภควติ เอวํ โหติ เย อาสวา สงฺกิเลสิกา โปโนพฺภวิกา สทรา
ทุกฺขวิปากา อายตึ ชาติชรามรณิยา อปฺปหีนา เต ตถาคตสฺส
ตสฺมา ตถาคโต สงฺขาเยกํ ปฏิเสวติ สงฺขาเยกํ อธิวาเสติ สงฺขาเยกํ
ปริวชฺเชติ สงฺขาเยกํ วิโนเทตีติ โส โข ปนสฺส อายสฺมา สามํ
ทิฏฺโฐ วา โหติ อนุสฺสวสุโต วา เอวํสีโล โส อายสฺมา
อโหสิ อิติปิ เอวํธมฺโม โส อายสฺมา อโหสิ อิติปิ เอวํปญฺโญ
โส อายสฺมา อโหสิ อิติปิ เอวํวิหารี โส อายสฺมา อโหสิ อิติปิ
เอวํ วิมุตฺโต โส อายสฺมา อโหสิ อิติปีติ ฯ โส ตสฺส สทฺธญฺจ
สีลญฺจ สุตญฺจ จาคญฺจ ปญฺญญฺจ อนุสฺสรนฺโต ตถตฺตาย จิตฺตํ
อุปสํหรติ ฯ เอวมฺปิ โข อนุรุทฺธา ภิกฺขุโน ผาสุวิหาโร โหติ ฯ
อิธานุรุทฺธา ภิกฺขุ สุณาติ อิตฺถนฺนาโม ภิกฺขุ กาลกโต โส
ภควตา พฺยากโต ปญฺจนฺนํ โอรมฺภาคิยานํ สญฺโญชนานํ ปริกฺขยา
โอปปาติโก ตตฺถ ปรินิพฺพายี อนาวตฺติธมฺโม ตสฺมา โลกาติ