พระสุตันตปิฎกบาลี: 12/211/233      
      สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มูลปณฺณาสก
      
      
     
 
    
        
          
            อณฺฑโกสํ    ปทาเลตฺวา    โสตฺถินา    อภินิพฺภิชฺเชยฺยุนฺติ    อถ   โข
ภพฺพา   ว   เต   กุกฺกุฏโปตกา   ปาทนขสิขาย  วา  มุขตุณฺฑเกน  วา
อณฺฑโกสํ    ปทาเลตฺวา    โสตฺถินา    อภินิพฺภิชฺชิตุํ    เอวเมว   โข
ภิกฺขเว     เอวํ     อุสฺโสฬฺหิปณฺณรสงฺคสมนฺนาคโต     ภิกฺขุ    ภพฺโพ
อภินิพฺภิทาย    ภพฺโพ   สมฺโพธาย   ภพฺโพ   อนุตฺตรสฺส   โยคกฺเขมสฺส
อธิคมายาติ ฯ
     อิทมโวจ    ภควา    อตฺตมนา   เต   ภิกฺขู   ภควโต   ภาสิตํ
อภินนฺทุนฺติ ฯ
                 เจโตขีลสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ ฉฏฺฐํ ฯ
                     _______________