พระสุตันตปิฎกบาลี: 22/250/192
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส ปญฺจกฉกฺกนิปาตา
วา อาสเนน วา นิมนฺเตติ ๑ ฯ ตยิทํ โภ โคตม น สมฺปนฺนเมวาติ ฯ
ตฺวํปิ โน โทณ พฺราหฺมโณ ปฏิชานาสีติ ฯ ยํ หิ ตํ โภ โคตม
สมฺมา วทมาโน วเทยฺย พฺราหฺมโณ อุภโต สุชาโต มาติโต จ
ปิติโต จ สํสุทฺธคหณิโก ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา อกฺขิตฺโต
อนุปกุฏฺโฐ ชาติวาเทน อชฺฌายิโก ๒ มนฺตธโร ติณฺณํ เวทานํ ปารคู
สนิฆณฺฑุเกฏุภานํ สากฺขรปฺปเภทานํ อิติหาสปญฺจมานํ ปทโก เวยฺยากรโณ
โลกายตมหาปุริสลกฺขเณสุ อนวโยติ มเมว ตํ โภ โคตม สมฺมา
วทมาโน วเทยฺย อหํ หิ โภ โคตม พฺราหฺมโณ อุภโต สุชาโต
มาติโต จ ปิติโต จ สํสุทฺธคหณิโก ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา
อกฺขิตฺโต อนุปกุฏฺโฐ ชาติวาเทน อชฺฌายิโก มนฺตธโร ติณฺณํ เวทานํ
ปารคู สนิฆณฺฑุเกฏุภานํ สากฺขรปฺปเภทานํ อิติหาสปญฺจมานํ ปทโก
เวยฺยากรโณ โลกายตมหาปุริสลกฺขเณสุ อนวโยติ เย โข เต โทณ
พฺราหฺมณานํ ปุพฺพกา อิสิโย มนฺตานํ กตฺตาโร มนฺตานํ ปวตฺตาโร
เยสมิทํ เอตรหิ พฺราหฺมณา โปราณํ มนฺตปทํ คีตํ ปวุตฺตํ สมิหิตํ
ตทนุคายนฺติ ตทนุภาสนฺติ ภาสิตมนุภาสนฺติ
[๓]- วาจิตมนุวาเจนฺติ
เสยฺยถีทํ อฏฺฐโก วามโก วามเทโว เวสฺสามิตฺโต ยมทคฺคิ องฺคีรโส
ภารทฺวาโช วาเสฏฺโฐ กสฺสโป ภคุ ตฺยสฺสุเม ปญฺจ พฺราหฺมเณ
ปญฺญาเปนฺติ พฺรหฺมสมํ เทวสมํ มริยาทํ สมฺภินฺนมริยาทํ พฺราหฺมณจณฺฑาลญฺเญว
ปญฺจมํ เตสํ ตฺวํ โทณ กตโมติ ฯ น โข มยํ
โภ โคตม อิเม ๔ ปญฺจ พฺราหฺมเณ ชานาม อถโข มยํ
#๑ ม. นิมนฺเตตีติ ฯ ๒ โป. ม. ยุ. อชฺฌายโก ฯ ๓ ม. สชฺฌายิตมนุสชฺฌายนฺติ ... ฯ
#๔ ม. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ