พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/266/220
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
อปฺปฏิกูลา ยํสุโข ภวํ ตํสุขา มยํ ยํทุกฺโข ภวํ ตํทุกฺขา มยํ
ทิสมฺปติ โข โภ ราชา ชิณฺโณ วุฑฺโฒ มหลฺลโก อทฺธคโต
วโยอนุปฺปตฺโต โก นุ โข ปน โภ ชานาติ ชีวิตานํ ฐานํ
โข ปเนตํ วิชฺชติ ยํ ทิสมฺปติมฺหิ รญฺเญ กาลกเต ราชกตฺตาโร
ภวนฺตํ เรณณ รชฺเช อภิสิญฺเจยฺยุํ สเจ ภวํ เรณุ รชฺชํ ลเภถ
สํวิภเชถ โน รชฺเชนาติ ฯ เอวํ โภติ โข
[๑] เต ฉ ขตฺติยา
มหาโควินฺทสฺส พฺราหฺมณสฺส ปฏิสฺสุตฺวา เยน เรณุ ราชปุตฺโต
เตนุปสงฺกมึสุ อุปสงฺกมิตฺวา เรณณ ราชปุตฺตํ เอตทโวจุํ มยํ
โข โภโต เรณุสฺส สหายา ปิยา มนาปา อปฺปฏิกูลา ยํสุโข
ภวํ ตํสุขา มยํ ยํทุกฺโข ภวํ ตํทุกฺขา มยํ ทิสมฺปติ โข โภ
ราชา ชิณฺโณ วุฑฺโฒ มหลฺลโก อทฺธคโต วโยอนุปฺปตฺโต
โก นุ โข ปน โภ ชานาติ ชีวิตานํ ฐานํ โข ปเนตํ วิชฺชติ
ยํ ทิสมฺปติมฺหิ รญฺเญ กาลกเต ราชกตฺตาโร ภวนฺตํ เรณณ
รชฺเช อภิสิญฺเจยฺยุํ สเจ ภวํ เรณุ รชฺชํ ลเภถ สํวิภเชถ
โน รชฺเชนาติ ฯ โก นุ โข โภ อญฺโญ มม วิชิเต สุขํ
ภเวยฺยาถ ๒ อญฺญตฺร ภวนฺเตหิ สจาหํ โภ รชฺชํ ลภิสฺสามิ
สํวิภชิสฺสามิ โว รชฺเชนาติ ฯ อถโข โภ อโหรตฺตานํ อจฺจเยน
ราชา ทิสมฺปติ กาลมกาสิ ฯ ทิสมฺปติมฺหิ รญฺเญ กาลกเต
ราชกตฺตาโร เรณณ ราชปุตฺตํ รชฺเช อภิสิญฺจึสุ ฯ อภิสิตฺโต เรณุ
#๑ ม. ยุ. โภ ฯ ๒ สี. สุเมเธยฺยาถ ฯ ม. สุโข ภเวถ ฯ ยุ. สุขเมเธยฺยาถ ฯ