พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/267/220
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
รชฺเชน ปญฺจหิ กามคุเณหิ สมปฺปิโต สมงฺคิภูโต ปริจาเรติ ฯ
อถโข โภ มหาโควินฺโท พฺราหฺมโณ เยน เต ฉ ขตฺติยา
เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา เต ฉ ขตฺติเย เอตทโวจ ทิสมฺปติ
โข โภ ราชา กาลกโต อภิสิตฺโต
[๑] เรณุ รชฺเชน ปญฺจหิ
กามคุเณหิ สมปฺปิโต สมงฺคิภูโต ปริจาเรติ โก นุ โข ปน
โภ ชานาติ มทนิยา กามา อายนฺตุ โภนฺโต เยน เรณุ
ราชา เตนุปสงฺกมถ อุปสงฺกมิตฺวา เรณณ ราชานํ เอวํ วเทถ
ทิสมฺปติ โว โภ ราชา กาลกโต อภิสิตฺโต ภวํ เรณุ รชฺเชน
สรติ ภวํ ตํ วจนนฺติ ฯ เอวํ โภติ โข
[๒] เต ฉ ขตฺติยา
มหาโควินฺทสฺส พฺราหฺมณสฺส ปฏิสฺสุตฺวา เยน เรณุ ราชา
เตนุปสงฺกมึสุ อุปสงฺกมิตฺวา เรณณ ราชานํ เอตทโวจุํ ทิสมฺปติ
โข โภ ราชา กาลกโต อภิสิตฺโต ภวํ เรณุ รชฺเชน สรติ
ภวํ ตํ วจนนฺติ ฯ สรามหํ โภ ตํ วจนนฺติ ๓ ฯ โก นุ โข
โภ ปโหติ อิมํ มหาปฐวึ อุตฺตเรน อายตํ ทกฺขิเณน สกฏมุขํ
สตฺตธา สมํ สุวิภตฺตํ วิภชิตุนฺติ ฯ โก นุ โข โภ อญฺโญ ปโหติ
อญฺญตฺร มหาโควินฺเทน พฺราหฺมเณนาติ ฯ อถโข โภ เรณุ
ราชา อญฺญตรํ ปุริสํ อามนฺเตสิ เอหิ ตฺวํ อมฺโภ ปุริส
เยน มหาโควินฺโท พฺราหฺมโณ เตนุปสงฺกม อุปสงฺกมิตฺวา
มหาโควินฺทํ พฺราหฺมณํ เอวํ วเทหิ ราชา ตํ ภนฺเต เรณุ
อามนฺเตตีติ ฯ เอวํ เทวาติ โข โภ โส ปุริโส เรณุสฺส รญฺโญ
#๑ ยุ. ภวํ ฯ ๒ ม. โภ ฯ ๓ ม. ยุ. วจนํ ฯ