พระสุตันตปิฎกบาลี: 21/272/196
สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส จตุกฺกนิปาตา
ปญฺญาเปนฺติ สีลวิสุทฺธิเหตุ จ ตโปชิคุจฺฉาเหตุ จ อิธ ภนฺเต ภควา
กิมาหาติ ฯ สีลวิสุทฺธึ โข อหํ สาฬฺห อญฺญตรํ สามญฺญงฺคนฺติ
วทามิ เย เต สาฬฺห สมณพฺราหฺมณา ตโปชิคุจฺฉวาทา ตโปชิคุจฺฉสารา
ตโปชิคุจฺฉอลฺลีนา วิหรนฺติ อภพฺพา เต โอฆสฺส นิตฺถรณาย
เยปิ เต สาฬฺห สมณพฺราหฺมณา อปริสุทฺธกายสมาจารา
อปริสุทฺธวจีสมาจารา อปริสุทฺธมโนสมาจารา อปริสุทฺธาชีวา อภพฺพา เต
ญาณทสฺสนาย อนุตฺตราย สมฺโพธาย เสยฺยถาปิ สาฬฺห ปุริโส นทึ
ตริตุกาโม ติณฺหํ กุฐารึ อาทาย วนํ ปวิเสยฺย โส ตตฺถ ปสฺเสยฺย
มหตึ สาลลฏฺฐึ อุชุํ นวํ อกุกฺกุจฺจกชาตํ ตเมนํ มูเล ฉินฺเทยฺย มูเล
เฉตฺวา อคฺเค ฉินฺเทยฺย อคฺเค เฉตฺวา สาขาปลาสํ สุวิโสธิตํ วิโสเธยฺย
สาขาปลาสํ สุวิโสธิตํ วิโสเธตฺวา กุฐารีหิ ตจฺเฉยฺย กุฐารีหิ ตจฺเฉตฺวา
วาสีหิ ตจฺเฉยฺย วาสีหิ ตจฺเฉตฺวา เลขณิยา ลิเขยฺย เลขณิยา
ลิขิตฺวา ปาสาณคุเฬน โธเปยฺย ๑ ปาสาณคุเฬน โธเปตฺวา ๒ นทึ
ปตาเรยฺย ตํ กึ มญฺญสิ สาฬฺห ภพฺโพ นุ โข โส ปุริโส นทึ
ตริตุนฺติ ฯ โน เหตํ ภนฺเต ฯ ตํ กิสฺส เหตุ ฯ อมุ หิ ภนฺเต
สาลลฏฺฐิ พหิทฺธา สุปริกมฺมกตา อนฺโต อวิสุทฺธา ตสฺเสตํ ปาฏิกงฺขํ
สาลลฏฺฐิ สํสีทิสฺสติ ปุริโส อนยพฺยสนํ อาปชฺชิสฺสตีติ ฯ เอวเมว
โข สาฬฺห เย เต สมณพฺราหฺมณา ตโปชิคุจฺฉวาทา ตโปชิคุจฺฉสารา
ตโปชิคุจฺฉอลฺลีนา วิหรนฺติ อภพฺพา เต โอฆสฺส นิตฺถรณาย เยปิ
เต สาฬฺห สมณพฺราหฺมณา อปริสุทฺธกายสมาจารา อปริสุทฺธวจีสมาจารา
#๑ ม. โธเวยฺย ฯ ๒ ม. โธเวตฺวา ฯ