พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/274/225 226 227
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
[๒๒๕] วณฺณวา ยสวา สิริมา โก นุ ตฺวมสิ มาริส
อชานนฺตา ตํ ปุจฺฉาม กถํ ชาเนมุ ตํ มยนฺติ ฯ
มํ เว กุมารํ ชานนฺติ พฺรหฺมโลเก สนนฺตนํ
สพฺเพ ชานนฺติ มํ เทวา เอวํ โควินฺท ชานหิ ฯ
อาสนํ อุทกํ ปชฺชํ มธุปากญฺจ ๑ พฺรหฺมุโน
อคฺเฆ ภวนฺตํ ปุจฺฉาม อคฺฆํ กุรุตุ โน ภวํ ฯ
ปฏิคฺคณฺหาม เต อคฺฆํ ยํ ตฺวํ โควินฺท ภาสสิ
ทิฏฺเฐ ธมฺเม หิตตฺถาย สมฺปรายสุขาย จ
กตาวกาโส ปุจฺฉสฺสุ ยงฺกิญฺจิ อภิปตฺถิตนฺติ ฯ
[๒๒๖] อถโข โภ มหาโควินฺทสฺส พฺราหฺมณสฺส เอตทโหสิ
กตาวกาโส โขมฺหิ พฺรหฺมุนา สนงฺกุมาเรน กินฺนุ โข อหํ พฺรหฺมานํ
สนงฺกุมารํ ปุจฺเฉยฺยํ ทิฏฺฐธมฺมิกํ วา อตฺถํ สมฺปรายิกํ วาติ ฯ
อถโข โภ มหาโควินฺทสฺส พฺราหฺมณสฺส เอตทโหสิ กุสโล โข
อหํ ทิฏฺฐธมฺมิกานํ อตฺถานํ อญฺเญปิ มํ ทิฏฺฐธมฺมิกํ อตฺถํ
ปุจฺฉนฺติ ยนฺนูนาหํ พฺรหฺมานํ สนงฺกุมารํ สมฺปรายิกญฺเญว อตฺถํ
ปุจฺเฉยฺยนฺติ ฯ อถโข โภ มหาโควินฺโท พฺราหฺมโณ พฺรหฺมานํ
สนงฺกุมารํ คาถาย อชฺฌภาสิ
[๒๒๗] ปุจฺฉามิ พฺรหฺมานํ สนงฺกุมารํ
กงฺขี อกงฺขึ ปรเวทิเยสุ
กตฺถฏฺฐิโต กิมฺหิ จ สิกฺขมาโน
#๑ ม. มธุสากญฺจ ฯ