พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/277/231

สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
เล่ม 10
หน้า 277
โภ อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชิตุํ ยถา โข ปน เม สุตํ พฺรหฺมุโน อามคนฺเธ ภาสมานสฺส เต น สุนิมฺมทยา อคารํ อชฺฌาวสตา ปพฺพชิสฺสามหํ โภ อคารสฺมา อนคาริยนฺติ ฯ
[๒๓๑] อามนฺตยามิ ราชานํ เรณณ ภูมิปตึ อหํ ตฺวํ ปชานสฺสุ รชฺเชน นาหํ โปโรหจฺเจ ๑ รเม ฯ สเจ เต อูนกาเมหิ อหํ ปริปูรยามิ เต โย ตํ หึสติ วาเรมิ ภูมิเสนาปตี อหํ ตฺวํ ปิตา ๒ อหํ ปุตฺโต จ ๓ มา โน โควินฺท ปาชหิ ฯ น มตฺถิ อูนกาเมหิ หึสิโต เม น วิชฺชติ อมนุสฺสวโจ สุตฺวา ตสฺมาหํ น คเห รเม ฯ อมนุสฺโส กถํวณฺโณ กนฺเต ๔ อตฺถํ อภาสถ ยญฺจ สุตฺวา ชหาสิ โน เคเห อเมฺห จ เกวเล ๕ ฯ อุปวุตฺถสฺส เม ปุพฺเพ ยิฏฺฐกามสฺส ๖ เม สโต อคฺคิ ปชฺชลิโต อาสิ กุสปตฺตปริตฺถโต ฯ ตโต เม พฺรหฺมา ปาตุรหุ พฺรหฺมโลกา สนนฺตโน โส เม ปญฺหํ วิยากาสิ ตํ สุตฺวา น คเห รเม ฯ สทฺทหามิ อหํ โภโต ยํ ตฺวํ โควินฺท ภาสสิ อมนุสฺสวโจ สุตฺวา กถํ วตฺเตถ อญฺญถา เต ตํ อนุวตฺติสฺสาม ๗ สตฺถา โควินฺท โน ภวํ ๘ ฯ #๑ ม. โปโรหิจฺเจ ฯ ๒ ยุ. ปิตาสิ ฯ ๓ ม. ยุ. จสทฺโท นตฺถิ ฯ ๔ ม. กึ #เต ฯ ๕ ม. เกวลี ฯ ๖ ม. ยิฏฺฐุ ... ฯ ยุ. ยฏฺฐุ ... ฯ ๗ อนุปพฺพชิสฺสามาติปิ #ปาโฐ ฯ ๘ ยุ. ภว ฯ