พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/277/231
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
โภ อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชิตุํ ยถา โข ปน เม สุตํ
พฺรหฺมุโน อามคนฺเธ ภาสมานสฺส เต น สุนิมฺมทยา อคารํ
อชฺฌาวสตา ปพฺพชิสฺสามหํ โภ อคารสฺมา อนคาริยนฺติ ฯ
[๒๓๑] อามนฺตยามิ ราชานํ เรณณ ภูมิปตึ อหํ
ตฺวํ ปชานสฺสุ รชฺเชน นาหํ โปโรหจฺเจ ๑ รเม ฯ
สเจ เต อูนกาเมหิ อหํ ปริปูรยามิ เต
โย ตํ หึสติ วาเรมิ ภูมิเสนาปตี อหํ
ตฺวํ ปิตา ๒ อหํ ปุตฺโต จ ๓ มา โน โควินฺท ปาชหิ ฯ
น มตฺถิ อูนกาเมหิ หึสิโต เม น วิชฺชติ
อมนุสฺสวโจ สุตฺวา ตสฺมาหํ น คเห รเม ฯ
อมนุสฺโส กถํวณฺโณ กนฺเต ๔ อตฺถํ อภาสถ
ยญฺจ สุตฺวา ชหาสิ โน เคเห อเมฺห จ เกวเล ๕ ฯ
อุปวุตฺถสฺส เม ปุพฺเพ ยิฏฺฐกามสฺส ๖ เม สโต
อคฺคิ ปชฺชลิโต อาสิ กุสปตฺตปริตฺถโต ฯ
ตโต เม พฺรหฺมา ปาตุรหุ พฺรหฺมโลกา สนนฺตโน
โส เม ปญฺหํ วิยากาสิ ตํ สุตฺวา น คเห รเม ฯ
สทฺทหามิ อหํ โภโต ยํ ตฺวํ โควินฺท ภาสสิ
อมนุสฺสวโจ สุตฺวา กถํ วตฺเตถ อญฺญถา
เต ตํ อนุวตฺติสฺสาม ๗ สตฺถา โควินฺท โน ภวํ ๘ ฯ
#๑ ม. โปโรหิจฺเจ ฯ ๒ ยุ. ปิตาสิ ฯ ๓ ม. ยุ. จสทฺโท นตฺถิ ฯ ๔ ม. กึ
#เต ฯ ๕ ม. เกวลี ฯ ๖ ม. ยิฏฺฐุ ... ฯ ยุ. ยฏฺฐุ ... ฯ ๗ อนุปพฺพชิสฺสามาติปิ
#ปาโฐ ฯ ๘ ยุ. ภว ฯ