พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/286/292
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
โข ตฺวํ มาคณฺฑิย สปฺปุริเส ภเชสฺสสิ ตโต ตฺวํ มาคณฺฑิย
สทฺธมฺมํ โสสฺสสิ ยโต โข ตฺวํ มาคณฺฑิย สทฺธมฺมํ โสสฺสสิ
ตโต ตฺวํ มาคณฺฑิย ธมฺมานุธมฺมํ ปฏิปชฺชิสฺสสิ ยโต โข ตฺวํ
มาคณฺฑิย ธมฺมานุธมฺมํ ปฏิปชฺชิสฺสสิ ตโต ๑ ตฺวํ มาคณฺฑิย
สามํเยว ญสฺสสิ สามํ ทกฺขิสฺสสิ ๒ อิเม โรคา คณฺฑา สลฺลา
อิธ โรคา คณฺฑา สลฺลา อปริเสสา นิรุชฺฌนฺติ ตสฺส เม อุปาทานนิโรธา
ภวนิโรโธ ภวนิโรธา ชาตินิโรโธ ชาตินิโรธา ชรามรณํ
โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา นิรุชฺฌนฺติ เอวเมตสฺส เกวลสฺส
ทุกฺขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหตีติ ฯ
[๒๙๒] เอวํ วุตฺเต มาคณฺฑิโย ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ เอตทโวจ
อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม เสยฺยถาปิ โภ โคตม
นิกฺกุชฺชิตํ วา อุกฺกุชฺเชยฺย ปฏิจฺฉนฺนํ วา วิวเรยฺย มูฬฺหสฺส วา
มคฺคํ อาจิกฺเขยฺย อนฺธกาเร วา เตลปชฺโชตํ ธาเรยฺย จกฺขุมนฺโต
รูปานิ ทกฺขนฺตีติ ๓ เอวเมว โภตา โคตเมน อเนกปริยาเยน ธมฺโม
ปกาสิโต เอสาหํ ภวนฺตํ โคตมํ สรณํ คจฺฉามิ ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจ
ลเภยฺยาหํ โภโต โคตมสฺส สนฺติเก ปพฺพชฺชํ ลเภยฺยํ
อุปสมฺปทนฺติ ฯ โย โข มาคณฺฑิย อญฺญติตฺถิยปุพฺโพ อิมสฺมึ
ธมฺมวินเย อากงฺขติ ปพฺพชฺชํ อากงฺขติ อุปสมฺปทํ โส จตฺตาโร
มาเส ปริวสติ จตุนฺนํ มาสานํ อจฺจเยน อารทฺธจิตฺตา ภิกฺขู
#๑ ม. ตโต โข ตฺวํ ฯ ๒ สี. ยุ. ทกฺขิสิ ฯ ๓ ยุ. ทกฺขินฺตีติ ฯ