พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/292/297
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
อุจฺฉิชฺชนฺติ วินสฺสนฺติ น โหนฺติ ปรมฺมรณาติ ฯ สเจ อิมสฺส
โภโต สตฺถุโน สจฺจํ วจนํ อกเตน เม เอตฺถ กตํ อวุสิเตน
เม เอตฺถ วุสิตํ อุโภปิ มยํ เอตฺถ สมสมา สามญฺญํ ปตฺตา
โย จาหํ น วทามิ อุโภปิ กายสฺส เภทา อุจฺฉิชฺชิสฺสาม
วินสฺสิสฺสาม น ภวิสฺสาม ปรมฺมรณาติ ฯ อติเรกํ โข ปนิมสฺส
โภโต สตฺถุโน นคฺคิยํ มุณฺฑิยํ อุกฺกุฏิกปฺปธานํ เกสมสฺสุโลจนํ
โยหํ ปุตฺตสมฺพาธสยนํ อชฺฌาวสนฺโต กาสิกจนฺทนํ ปจฺจนุโภนฺโต
มาลาคนฺธวิเลปนํ ธาเรนฺโต ชาตรูปรชตํ สาทิยนฺโต อิมินา โภตา
สตฺถารา สมสมคติโก ภวิสฺสามิ อภิสมฺปรายํ โสหํ กึ ชานนฺโต
กึ ปสฺสนฺโต อิมสฺมึ สตฺถริ พฺรหฺมจริยํ จริสฺสามิ โส อพฺรหฺมจริยวาโส
อยนฺติ อิติ วิทิตฺวา ตสฺมา พฺรหฺมจริยา นิพฺพิชฺช
ปกฺกมติ ฯ อยํ โข สนฺทก เตน ภควตา ชานตา ปสฺสตา
อรหตา สมฺมาสมฺพุทฺเธน ปฐโม อพฺรหฺมจริยวาโส อกฺขาโต
ยตฺถ วิญฺญู ปุริโส สสกฺกํ พฺรหฺมจริยํ น วเสยฺย วสนฺโต จ(
นาราเธยฺย ญายํ ธมฺมํ กุสลํ ฯ
[๒๙๗] ปุน จปรํ สนฺทก อิเธกจฺโจ สตฺถา เอวํวาที โหติ
เอวํทิฏฺฐี กรโต การยโต ฉินฺทโต เฉทาปยโต ปจโต ปจาปยโต
โสจโต ๑ โสจาปยโต กิลมโต ๒ กิลมาปยโต ผนฺทโต ผนฺทาปยโต
ปาณมติปาตาปยโต ๓ อทินฺนํ อาทิยโต สนฺธึ ฉินฺทโต นิลฺโลปํ หรโต
เอกาคาริกํ ๓ กโรโต ปริปนฺเถ ติฏฺฐโต ปรทารํ คจฺฉโต มุสา
#๑ ยุ. โรจยโตติ อตฺถิ โสจาปยโตติ จ นตฺถิ ฯ ๒ ยุ. กิลยโตติ อตฺถิ กิลมาปยโตติ
#นตฺถิ ฯ ๓ ม. ปาณมติปาปยโต ฯ ๔ ม. เอกาคาริยํ ฯ