พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/307/311
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
ปฏิปทาติ ยถาภูตํ ปชานาติ ฯ ตสฺส เอวํ ชานโต
เอวํ ปสฺสโต กามาสวาปิ จิตฺตํ วิมุจฺจติ ภวาสวาปิ จิตฺตํ วิมุจฺจติ
อวิชฺชาสวาปิ จิตฺตํ วิมุจฺจติ วิมุตฺตสฺมึ วิมุตฺตมิติ ญาณํ โหติ
ขีณา ชาติ วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ
ปชานาติ ฯ ยสฺมึ โข ปน สนฺทก สตฺถริ สาวโก เอวรูปํ
โอฬารวิเสสํ อธิคจฺฉติ ตตฺถ วิญฺญู ปุริโส สสกฺกํ พฺรหฺมจริยํ
วเสยฺย วสนฺโต จ อาราเธยฺย ญายํ ธมฺมํ กุสลนฺติ ฯ
[๓๑๑] โย ปน โส โภ อานนฺท ภิกฺขุ อรหํ ขีณาสโว
วุสิตวา กตกรณีโย โอหิตภาโร อนุปฺปตฺตสทตฺโถ ปริกฺขีณภว-
สญฺโญชโน สมฺมทญฺญา วิมุตฺโต ปริภุญฺเชยฺย โส กาเมติ ฯ
โย โส สนฺทก ภิกฺขุ อรหํ ขีณาสโว วุสิตวา กตกรณีโย
โอหิตภาโร อนุปฺปตฺตสทตฺโถ ปริกฺขีณภวสญฺโญชโน สมฺมทญฺญา
วิมุตฺโต อภพฺโพ โส ปญฺจ ฐานานิ อชฺฌาจริตุํ อภพฺโพ
ขีณาสโว ภิกฺขุ สญฺจิจฺจ ปาเณ ชีวิตา โวโรเปตุํ อภพฺโพ
ขีณาสโว ภิกฺขุ อทินฺนํ เถยฺยสงฺขาตํ อาทาตุํ อภพฺโพ ขีณาสโว
ภิกฺขุ เมถุนํ ธมฺมํ ปฏิเสวิตุํ อภพฺโพ ขีณาสโว ภิกฺขุ สมฺปชานมุสา
ภาสิตุํ อภพฺโพ ขีณาสโว ภิกฺขุ สนฺนิธิการกํ กาเม
ปริภุญฺชิตุํ เสยฺยถาปิ ปุพฺเพ อาคาริยภูโต ฯ โย โส สนฺทก
ภิกฺขุ อรหํ ขีณาสโว วุสิตวา กตกรณีโย โอหิตภาโร อนุปฺปตฺต-
สทตฺโถ ปริกฺขีณภวสญฺโญชโน สมฺมทญฺญา วิมุตฺโต อภพฺโพ