พระสุตันตปิฎกบาลี: 10/311/256      
      สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
      
      
     
 
    
        
          
            เย    จญฺเญ   สนฺติ   ปุถุกายา   เต   อเวรา   อทณฺฑา   อสปตฺตา
อพฺยาปชฺฌา    วิหเรมุ    อเวริโนติ    อิติ   จ   เนสํ   โหติ   อถ
จ    ปน    สเวรา    สทณฺฑา    สสปตฺตา   สพฺยาปชฺฌา   วิหรนฺตา
สเวริโนติ   ฯ   อิตฺถํ   ภควา   สกฺกสฺส  เทวานมินฺทสฺส  ปญฺหํ  ปุฏฺโฐ
พฺยากาสิ    ฯ    อตฺตมโน   สกฺโก   เทวานมินฺโท   ภควโต   ภาสิตํ
อภินนฺทิ    อนุโมทิ    เอวเมตํ    ภควา    เอวเมตํ   สุคต   ติณฺณา
เมตฺถ     กงฺขา    วิคตา    กถํกถา    ภควโต    ปญฺหาเวยฺยากรณํ
สุตฺวาติ ฯ
 [๒๕๖]  อิติห  สกฺโก  เทวานมินฺโท  ภควโต  ภาสิตํ  อภินนฺทิตฺวา
อนุโมทิตฺวา    ภควนฺตํ    อุตฺตรึ   ปญฺหํ   อปุจฺฉิ   อิสฺสามจฺฉริยํ   ปน
มาริส   กึนิทานํ  กึสมุทยํ  กึชาติกํ  กึปภวํ  กิสฺมึ  หิ  สติ  อิสฺสามจฺฉริยํ
โหติ     กิสฺมึ     หิ    อสติ    อิสฺสามจฺฉริยํ    น    โหตีติ    ฯ
อิสฺสามจฺฉริยํ    โข    เทวานมินฺท    ปิยาปฺปิยนิทานํ    ปิยาปฺปิยสมุทยํ
ปิยาปฺปิยชาติกํ     ปิยาปฺปิยปภวํ     ปิยาปฺปิเย    สติ    อิสฺสามจฺฉริยํ
โหติ   ปิยาปฺปิเย   อสติ   อิสฺสามจฺฉริยํ   น   โหตีติ   ฯ   ปิยาปฺปิยํ
ปน   มาริส   กึนิทานํ   กึสมุทยํ  กึชาติกํ  กึปภวํ  กิสฺมึ  สติ  ปิยาปฺปิยํ
โหติ  กิสฺมึ  อสติ  ปิยาปฺปิยํ  น  โหตีติ  ฯ  ปิยาปฺปิยํ  โข  เทวานมินฺท
ฉนฺทนิทานํ      ฉนฺทสมุทยํ      ฉนฺทชาติกํ      ฉนฺทปภวํ      ฉนฺเท
สติ   ปิยาปฺปิยํ   โหติ   ฉนฺเท  อสติ  ปิยาปฺปิยํ  น  โหตีติ  ฯ  ฉนฺโท
ปน   มาริส   กึนิทาโน   กึสมุทโย   กึชาติโก   กึปภโว   กิสฺมึ   สติ