พระสุตันตปิฎกบาลี: 12/328/325
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มูลปณฺณาสก
มยฺหํ ภิกฺขเว เอตทโหสิ กสฺส นุ โข อหํ ปฐมํ ธมฺมํ เทเสยฺยํ
โก อิมํ ธมฺมํ ขิปฺปเมว อาชานิสฺสตีติ ฯ ตสฺส มยฺหํ ภิกฺขเว
เอตทโหสิ พหุการา โข เม ปญฺจวคฺคิยา ภิกฺขู เย มํ ปธานปหิตตฺตํ
อุปฏฺฐหึสุ ยนฺนูนาหํ ปญฺจวคฺคิยานํ ภิกฺขูนํ ปฐมํ ธมฺมํ
เทเสยฺยนฺติ ฯ ตสฺส มยฺหํ ภิกฺขเว เอตทโหสิ กหํ นุ โข
เอตรหิ ปญฺจวคฺคิยา ภิกฺขู วิหรนฺตีติ ฯ อทฺทสํ โข ภิกฺขเว
ทิพฺเพน จกฺขุนา วิสุทฺเธน อติกฺกนฺตมานุสเกน ปญฺจวคฺคิเย ภิกฺขู
พาราณสิยํ วิหรนฺเต อิสิปตเน มิคทาเย ฯ อถ ขฺวาหํ ภิกฺขเว
อุรุเวลายํ ยถาภิรนฺตํ วิหริตฺวา เยน พาราณสี เตน จาริกํ ปกฺกามึ ฯ
[๓๒๕] อทฺทสา โข มํ ภิกฺขเว อุปโก อาชีวโก อนฺตรา จ
คยํ อนฺตรา จ โพธึ อทฺธานมคฺคปฏิปนฺนํ ทิสฺวาน มํ เอตทโวจ
วิปฺปสนฺนานิ โข เต อาวุโส อินฺทฺริยานิ ปริสุทฺโธ ฉวิวณฺโณ
ปริโยทาโต กํสิ ตฺวํ อาวุโส อุทฺทิสฺส ปพฺพชิโต โก วา เต
สตฺถา กสฺส วา ตํ ธมฺมํ โรเจสีติ ฯ เอวํ วุตฺเต อหํ ภิกฺขเว
อุปกํ อาชีวกํ คาถาย ๑ อชฺฌภาสึ
สพฺพาภิภู สพฺพวิทูหมสฺมิ
สพฺเพสุ ธมฺเมสุ อนูปลิตฺโต
สพฺพญฺชโห ตณฺหกฺขเย วิมุตฺโต
สยํ อภิญฺญาย กมุทฺทิเสยฺยํ
#๑ ม. ยุ. คาถาหิ ฯ