พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/353/369      
      สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
      
      
     
 
    
        
          
            อเหสุํ  ฯ  อถ  โข  ภควา  เยน  สกุลุทายิ  ปริพฺพาชโก เตนุปสงฺกมิ ฯ
อถ     โข     สกุลุทายิ     ปริพฺพาชโก     ภควนฺตํ     เอตทโวจ
เอตุ   โข   ภนฺเต  ภควา  สฺวาคตํ  ๑  ภนฺเต  ภควโต  จิรสฺสํ  โข
ภนฺเต   ภควา   อิมํ   ปริยายมกาสิ  ยทิทํ  อิธาคมนาย  นิสีทตุ  ภนฺเต
ภควา   อิทมาสนํ   ปญฺญตฺตนฺติ  ฯ  นิสีทิ  ภควา  ปญฺญตฺเต  อาสเน  ฯ
สกุลุทายิปิ    โข    ปริพฺพาชโก    อญฺญตรํ   นีจํ   อาสนํ   คเหตฺวา
เอกมนฺตํ   นิสีทิ   ฯ   เอกมนฺตํ   นิสินฺนํ   โข   สกุลุทายึ  ปริพฺพาชกํ
ภควา   เอตทโวจ   กาย   นุตฺถ   อุทายิ  เอตรหิ  กถาย  สนฺนิสินฺนา
กา จ ปน โว อนฺตรากถา วิปฺปกตาติ ฯ
 [๓๖๙]   ติฏฺฐเตสา   ภนฺเต   กถา  ยาย  มยํ  เอตรหิ  กถาย
สนฺนิสินฺนา    เนสา    ภนฺเต    กถา    ภควโต   ทุลฺลภา   ภวิสฺสติ
ปจฺฉาปิ    สวนาย    ยทาหํ    ภนฺเต    อิมํ    ปริสํ   อนุปสงฺกนฺโต
โหมิ    อถายํ   ปริสา   อเนกวิหิตํ   ติรจฺฉานกถํ   กเถนฺตี   นิสินฺนา
โหติ   ยทา   จ   โข   อหํ   ภนฺเต   อิมํ  ปริสํ  อุปสงฺกนฺโต  โหมิ
อถายํ   ปริสา   มมํเยว  มุขํ  โอโลเกนฺตี  ๒  นิสินฺนา  โหติ  ยนฺโน
สมโณ   โคตโม   อุทายิ   ธมฺมํ   ภาสิสฺสติ   ตนฺโน   โสสฺสามาติ  ฯ
ยทา   ปน  ภนฺเต  ภควา  อิมํ  ปริสํ  อุปสงฺกนฺโต  โหติ  อถ  จ  ๓
อหญฺเจว  อยญฺจ  ปริสา ภควโต ๓ มุขํ โอโลเกนฺตี ๕ นิสินฺนา โหติ ๖
ยนฺโน   ภควา   ธมฺมํ   ภาสิสฺสติ   ตนฺโน   โสสฺสามาติ   ฯ   เตนหิ
อุทายิ ตญฺเญเวตฺถ ปฏิภาตุ ยถา  มํ ปฏิภาเสยฺยาติ ฯ
#๑ ยุ. สาคตํ ฯ  ๒ ยุ. อุลฺโลเกนฺตี ฯ   ๓ ยุ. จสทฺโท นตฺถิ ฯ   ๔ ยุ. ภควโตว ฯ
#๕ ยุ. อุลฺโลเกนฺตา ๖ ยุ. โหม ฯ