พระสุตันตปิฎกบาลี: 25/389/327
สุตฺตนฺตปิฏเก ขุทฺทกนิกายสฺส ขุทฺทกปาฐธมฺมปทคาถาอุทานอิติวุตฺตกสุตฺตนิปาตา
อนุตฺตรา เต วจสา มนสา กมฺมุนา จ
เต สนฺติโสรจฺจสมาธิสณฺฐิตา
สุตสฺส ปญฺญาย จ สารมชฺฌคูติ ฯ
กึสีลสุตฺตํ นวมํ ฯ
_____________
สุตฺตนิปาเต ทุติยสฺส จูฬวคฺคสฺส ทสมํ อุฏฺฐานสุตฺตํ
[๓๒๗] ๑๐ อุฏฺฐหถ นิสีทถ โก อตฺโถ สุปิเตน โว
อาตุรานํ หิ กา นิทฺทา สลฺลวิทฺธาน รุปฺปตํ ฯ
อุฏฺฐหถ นิสีทถ ทฬฺหํ สิกฺขถ สนฺติยา
มา โว ปมตฺเต วิญฺญาย (มจฺจุราชา) อโมหยิตฺถ วสานุเค ฯ
ยาย เทวา มนุสฺสา จ สิตา ติฏฺฐนฺติ อตฺถิกา
ตรเถตํ วิสตฺติกํ ขโณ โว ๑ มา อุปจฺจคา
ขณาตีตา หิ โสจนฺติ นิรยมฺหิ สมปฺปิตา ฯ
ปมาโท รโช ปมาทา ๒ ปมาทานุปติโต รโช
อปฺปมาเทน วิชฺชาย อพฺพูเฬฺห ๓ สลฺลมตฺตโนติ ฯ
อุฏฺฐานสุตฺตํ ทสมํ ฯ
__________
#๑ ม. ยุ. เว ฯ ๒ ม. ปมาโท ฯ ยุ. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ ๓ ม. ยุ. อพฺพเห ฯ