พระสุตันตปิฎกบาลี: 12/463/432
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มูลปณฺณาสก
มยา วาเทน วาทํ สมารทฺโธ อญฺเญนญฺญํ ปฏิจริ พหิทฺธา กถํ
อปนาเมสิ โกปญฺจ โทสญฺจ อปฺปจฺจยญฺจ ปาตฺวากาสิ โภโต
ปน โคตมสฺส เอวํ อาสชฺช อาสชฺช วุจฺจมานสฺส อุปนีเตหิ
วจนปเถหิ สมุทาจริยมานสฺส ฉวิวณฺโณ เจว ปริโยทายติ
มุขวณฺโณ จ วิปฺปสีทติ ยถาตํ อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส หนฺท
จทานิ มยํ โภ โคตม คจฺฉาม พหุกิจฺจา
[๑] พหุกรณียาติ ฯ
ยสฺสทานิ ตฺวํ อคฺคิเวสฺสน กาลํ มญฺญสีติ ฯ
อถ โข สจฺจโก นิคนฺถปุตฺโต ภควโต ภาสิตํ อภินนฺทิตฺวา
อนุโมทิตฺวา อุฏฺฐายาสนา ปกฺกามีติ ฯ
มหาสจฺจกสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ ฉฏฺฐํ ฯ
___________
#๑ ม. มยํ ฯ