พระสุตันตปิฎกบาลี: 16/71/126 127
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส นิทานวคฺโค
ปริสุทฺธานิ โหนฺติ ปริโยทาตานิ ธมฺเม ญาณญฺจ อนฺวเย
ญาณญฺจ ฯ อยํ วุจฺจติ ภิกฺขเว อริยสาวโก ทิฏฺฐิสมฺปนฺโน
อิติปิ ทสฺสนสมฺปนฺโน อิติปิ อาคโต อิมํ สทฺธมฺมํ อิติปิ
ปสฺสติ อิมํ สทฺธมฺมํ อิติปิ เสกฺเขน ญาเณน สมนฺนาคโต
อิติปิ เสกฺขาย วิชฺชาย สมนฺนาคโต อิติปิ ธมฺมโสตํ สมาปนฺโน
อิติปิ อริโย นิพฺเพธิกปญฺโญ อิติปิ อมตทฺวารํ อาหจฺจ ติฏฺฐติ
อิติปีติ ฯ ตติยํ ฯ
[๑๒๖] สาวตฺถิยํ วิหรติ ... สตฺตสตฺตริ โว ภิกฺขเว
ญาณวตฺถูนิ เทเสสฺสามิ ตํ สุณาถ สาธุกํ มนสิกโรถ ภาสิสฺสามีติ ฯ
เอวํ ภนฺเตติ โข เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจสฺโสสุํ ฯ
[๑๒๗] ภควา เอตทโวจ กตมานิ จ ๑ ภิกฺขเว สตฺตสตฺตริ
ญาณวตฺถูนิ ชาติปจฺจยา ชรามรณนฺติ ญาณํ อสติ ชาติยา
นตฺถิ ชรามรณนฺติ ญาณํ อตีตมฺปิ อทฺธานํ ชาติปจฺจยา
ชรามรณนฺติ ญาณํ อสติ ชาติยา นตฺถิ ชรามรณนฺติ ญาณํ
อนาคตมฺปิ อทฺธานํ ชาติปจฺจยา ชรามรณนฺติ ญาณํ อสติ ชาติยา
นตฺถิ ชรามรณนฺติ ญาณํ ยมฺปิสฺส ตํ ธมฺมฏฺฐิติญาณํ ตมฺปิ
ขยธมฺมํ วยธมฺมํ วิราคธมฺมํ นิโรธธมฺมนฺติ ญาณํ ฯ ภวปจฺจยา
ชาตีติ ญาณํ ฯเปฯ อุปาทานปจฺจยา ภโวติ ญาณํ ... ตณฺหาปจฺจยา
อุปาทานนฺติ ญาณํ ... เวทนาปจฺจยา ตณฺหาติ ญาณํ ...
ผสฺสปจฺจยา เวทนาติ ญาณํ ... สฬายตนปจฺจยา ผสฺโสติ ญาณํ ...
#๑ ม. จสทฺโท นตฺถิ ฯ