พระสุตันตปิฎกบาลี: 22/99/73      
      สุตฺตนฺตปิฏเก องฺคุตฺตรนิกายสฺส ปญฺจกฉกฺกนิปาตา
      
      
     
 
    
        
          
            ปุน  จปรํ
 [๑]-  ภิกฺขุ  ยถาสุตํ  ยถาปริยตฺตํ  ธมฺมํ  วิตฺถาเรน  ปเรสํ
เทเสติ    โส    ตาย    ธมฺมปญฺญตฺติยา   ทิวสํ   อตินาเมติ   ริญฺจติ
ปฏิสลฺลานํ   นานุยุญฺชติ   อชฺฌตฺตํ  เจโตสมถํ  อยํ  วุจฺจติ
 [๑]-  ภิกฺขุ
ปญฺญตฺติพหุโล   โน   ธมฺมวิหารี   ฯ  ปุน  จปรํ
 [๑]-  ภิกฺขุ  ยถาสุตํ
ยถาปริยตฺตํ   ธมฺมํ   วิตฺถาเรน  สชฺฌายํ  กโรติ  โส  เตน  สชฺฌาเยน
ทิวสํ     อตินาเมติ     ริญฺจติ    ปฏิสลฺลานํ    นานุยุญฺชติ    อชฺฌตฺตํ
เจโตสมถํ  อยํ  วุจฺจติ
 [๑]-  ภิกฺขุ  สชฺฌายพหุโล  โน  ธมฺมวหารี  ฯ
ปุน  จปรํ
 [๑]-  ภิกฺขุ  ยถาสุตํ  ยถาปริยตฺตํ  ธมฺมํ เจตสา อนุวิตกฺเกติ
อนุวิจาเรติ    มนสานุเปกฺขติ    โส    เตหิ    ธมฺมวิตกฺเกหิ    ทิวสํ
อตินาเมติ   ริญฺจติ   ปฏิสลฺลานํ   นานุยุญฺชติ   อชฺฌตฺตํ  เจโตสมถํ  อยํ
วุจฺจติ
 [๑]-  ภิกฺขุ  วิตกฺกพหุโล  โน ธมฺมวิหารี ฯ อิธ
 [๑]- ภิกฺขุ ธมฺมํ
ปริยาปุณาติ   สุตฺตํ  เคยฺยํ  เวยฺยากรณํ  คาถํ  อุทานํ  อิติวุตฺตกํ  ชาตกํ
อพฺภุตธมฺมํ  เวทลฺลํ  โส  ตาย  ธมฺมปริยตฺติยา  น ทิวสํ อตินาเมติ น ๒
ริญฺจติ  ปฏิสลฺลานํ  อนุยุญฺชติ  อชฺฌตฺตํ  เจโตสมถํ  เอวํ  โข
 [๑]- ภิกฺขุ
ธมฺมวิหารี  โหติ  ฯ  อิติ  โข
 [๑]-  ภิกฺขุ  เทสิโต มยา ปริยตฺติพหุโล
เทสิโต    ปญฺญตฺติพหุโล   เทสิโต   สชฺฌายพหุโล  เทสิโต  วิตกฺกพหุโล
เทสิโต   ธมฺมวิหารี   ยํ   ๓   ภิกฺขุ   สตฺถารา   กรณียํ   สาวกานํ
หิเตสินา   อนุกมฺปเกน  อนุกมฺปํ  อุปาทาย  กตํ  โว  ตํ  มยา  เอตานิ
ภิกฺขุ    รุกฺขมูลานิ    เอตานิ    สุญฺญาคารานิ    ฌายถ   ภิกฺขุ   มา
#๑ ม. ยุ. ภิกฺขูติ อตฺถิ ฯ  ๒ ม. นาปิ ฯ  ๓ ม. ยุ. โข ฯ