พระสุตตันตปิฎกไทย: 21/101/100      
      สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
      
     
 
    
        
          
             โดยกาลอันควร และกล่าวสรรเสริญบุคคลที่ควรสรรเสริญตามความเป็นจริง โดยกาลอันควรว่า
 เป็นผู้งามกว่า และประณีตกว่าบุคคล ๔ จำพวกนี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมีความงาม คือ
ความเป็นผู้รู้กาลในอันติเตียนและสรรเสริญนั้นๆ ข้าแต่พระโคดม ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ข้า
แต่พระโคดม ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ท่านพระโคดมทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย
เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือตามประทีปไว้ใน
เวลามืดด้วยหวังว่า ผู้มีจักษุจักเห็นรูปได้ ฉะนั้น ข้าพระองค์นี้ขอถึงท่านพระโคดม กับทั้งพระธรรม
และภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอท่านพระโคดมโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่า เป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะ
ตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ
                             จบสูตรที่ ๑๐
                            จบอสุรวรรคที่ ๕
                            _______
                       รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
     	๑. อสุรสูตร 			๒. สมาธิสูตรที่ ๑
๓. สมาธิสูตรที่ ๒		๔. สมาธิสูตรที่ ๓
๕. ฉลาวาตสูตร 		๖. ราคสูตร
๗. นิสันติสูตร		๘. อัตตหิตสูตร
๙. สิกขาสูตร       		๑๐. โปตลิยสูตร ฯ
                            จบทุติยปัณณาสก์
                             _______