พระสุตตันตปิฎกไทย: 25/142/157
สุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
๕๐๐ มีพระนางสามาวดีเป็นประมุขทำกาละ คติแห่งอุบาสิกาเหล่านั้นเป็นอย่างไร ภพหน้าเป็น
อย่างไร พระผู้มีพระภาคตรัสว่าดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาอุบาสิกาเหล่านั้น อุบาสิกาที่เป็น
พระโสดาบันมีอยู่เป็นพระสกทาคามินีมีอยู่ เป็นพระอนาคามินีมีอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุบาสิกา
ทั้งหมดนั้นเป็นผู้ไม่ไร้ผลทำกาละ ฯ
ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า
สัตว์โลกมีโมหะเป็นเครื่องผูกพัน ย่อมปรากฏเหมือนสมบูรณ์ด้วยเหตุ
คนพาลมีอุปธิเป็นเครื่องผูกพัน ถูกความมืดหุ้มห่อไว้ ย่อมปรากฏเหมือน
ว่าเที่ยงยั่งยืน กิเลสเครื่องกังวลย่อมไม่มีแก่ผู้พิจารณาเห็นอยู่ ฯ
จบสูตรที่ ๑๐
จบจูฬวรรคที่ ๗
__________
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
๑. ภัททิยสูตรที่ ๑ ๒. ภัททิยสูตรที่ ๒
๓. กามสูตรที่ ๑ ๔. กามสูตรที่ ๒
๕. ลกุณฐกภัททิยสูตร ๖. ตัณหักขยสูตร
๗. ปปัญจขยสูตร ๘. มหากัจจานสูตร
๙. อุทปานสูตร ๑๐. อุเทนสูตร ฯ