พระสุตตันตปิฎกไทย: 14/151/281      
      สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
      
     
 
    
        
          
            ชอบด้วยเหตุของสมณะหรือพราหมณ์ผู้นั้น  ย่อมถึงฐานะน่าตำหนิในปัจจุบันเทียว  ถ้าใคร
ติเตียนสัมมาทิฐิ  เขาก็ต้องบูชา  สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีทิฐิผิด  ถ้าใครติเตียน
สัมมาสังกัปปะ  เขาก็ต้องบูชาสรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีสังกัปปะผิด  ถ้าใครติเตียน
สัมมาวาจา  เขาก็ต้องบูชา  สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีวาจาผิด  ถ้าใครติเตียนสัมมากัม
มันตะเขาก็ต้องบูชา  สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีการงานผิด  ถ้าใครติเตียนสัมมาอาชีวะ
เขาก็ต้องบูชา  สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีอาชีวะผิด  ถ้าใครติเตียนสัมมาวายามะ  เขาก็
ต้องบูชา  สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีความพยายามผิดถ้าใครติเตียนสัมมาสติ  เขาก็
ต้องบูชา  สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีสติผิด  ถ้าใครติเตียนสัมมาสมาธิ  เขาก็ต้องบูชา
สรรเสริญท่านสมณพราหมณ์ผู้มีสมาธิผิดถ้าใครติเตียนสัมมาญาณะ  เขาก็ต้องบูชา  สรรเสริญ
ท่านสมณพราหมณ์ผู้มีญาณผิด  ถ้าใครติเตียนสัมมาวิมุตติ  เขาก็ต้องบูชา  สรรเสริญท่าน
สมณพราหมณ์ผู้มีวิมุตติผิด  ฯ
	ดูกรภิกษุทั้งหลาย  สมณะหรือพราหมณ์พวกใดพวกหนึ่ง  พึงสำคัญที่จะติเตียน  คัดค้าน
ธรรมบรรยายมหาจัตตารีสกะนี้  การกล่าวก่อนและการกล่าวตามกัน  ๑๐  ประการ  อันชอบด้วย
เหตุของสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น  ย่อมถึงฐานะน่าตำหนิในปัจจุบันเทียว  ดูกรภิกษุทั้งหลาย
แม้พวกอัสสะและพวกภัญญะชาวอุกกลชนบท  ซึ่งเป็นอเหตุกวาทะ  อกิริยวาทะ  นัตถิกวาทะ
ก็ยังสำคัญที่จะไม่ติเตียน  ไม่คัดค้านธรรมบรรยายมหาจัตตารีสกะ  นั่นเพราะเหตุไร  เพราะ
กลัวถูกนินทา  ถูกว่าร้าย  และถูกก่อความ  ฯ
	พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว  ภิกษุเหล่านั้นต่างชื่นชมยินดีพระภาษิตของ
พระผู้มีพระภาคแล  ฯ
	    จบ  มหาจัตตารีสกสูตร  ที่  ๗
	    _______________