พระสุตตันตปิฎกไทย: 17/155/299
สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค
และที่อาศัยแห่งจิต ในรูปเสีย ด้วยอาการอย่างนี้ รูปนั้น จักเป็นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว ตัด
รากขาดแล้ว ทำให้เป็นดุจตาลยอดด้วน ทำไม่ให้มี ไม่ให้เกิดขึ้นอีกต่อไปเป็นธรรมดา. เธอ
ทั้งหลายจงละความพอใจ ความกำหนัด ความเพลิดเพลิน ความทะยานอยาก ความเข้าถึงและ
ความยึดมั่น อันเป็นที่ตั้ง ที่อยู่ประจำและที่อาศัยแห่งจิต ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ใน
วิญญาณเสีย ฯลฯ ด้วยอาการอย่างนี้ วิญญาณนั้นจักเป็นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว ตัดรากขาด
แล้ว ทำให้เป็นดุจตาลยอดด้วน ทำไม่ให้มี ไม่ให้เกิดขึ้นอีกต่อไปเป็นธรรมดา ฉะนี้แล.
จบ สูตรที่ ๑๐.
จบ อันตวรรคที่ ๑
-----------------------------
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
๑. อันตสูตร ๖. สมณสูตรที่ ๒
๒. ทุกขสูตร ๗. โสตาปันนสูตร
๓. สักกายสูตร ๘. อรหันตสูตร
๔. ปริญเญยยสูตร ๙. ฉันทปหีนสูตรที่ ๑
๕. สมณสูตรที่ ๑ ๑๐. ฉันทปหีนสูตรที่ ๒.
------------------------------------------