พระสุตตันตปิฎกไทย: 17/207/401 402 403 404 405 406 407 408
สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค
อุปนิสินนวรรคที่ ๔
๑. มารสูตร
ว่าด้วยการละความพอใจในสิ่งที่เป็นมาร
[๔๐๑] พระนครสาวัตถี. พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระราธะว่า
ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมาร เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยอำนาจความ
พอใจในสิ่งนั้นเสีย. ดูกรราธะ สิ่งใดเล่าเป็นมาร? ดูกรราธะ รูปเป็นมาร เธอพึงละความ
พอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจในรูปนั้นเสีย ฯลฯ วิญญาณเป็นมาร
เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจในวิญญาณนั้นเสีย.
ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมาร เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยอำนาจ
ความพอใจในสิ่งนั้นเสีย.
[๔๐๒] พระนครสาวัตถี. พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระราธะว่า
ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมาร เธอพึงละความกำหนัดในสิ่งนั้นเสีย ฯลฯ
[๔๐๓] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมาร เธอพึงละความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจ
ในสิ่งนั้นเสีย ฯลฯ
จบ สูตรที่ ๑.
๒. มารธัมมสูตร
ว่าด้วยการละความพอใจในมารธรรม
[๔๐๔] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมารธรรม เธอพึงละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย ฯลฯ
[๔๐๕] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมารธรรม เธอพึงละความกำหนัดในสิ่งนั้นเสีย ฯลฯ
[๔๐๖] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นมารธรรม เธอพึงละความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจ
ในสิ่งนั้นเสีย ฯลฯ
จบ สูตรที่ ๒.
๓. อนิจจสูตร
[๔๐๗] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นอนิจจัง ฯลฯ
จบ สูตรที่ ๓.
๔. อนิจจธัมมสูตร
[๔๐๘] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นอนิจจธรรม ฯลฯ
จบ สูตรที่ ๔.