พระสุตตันตปิฎกไทย: 17/209/415 416
สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค
๑๑. สมุทยธัมมสูตร
ว่าด้วยการละความพอใจสิ่งที่รู้จักเกิดขึ้น
[๔๑๕] ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นสมุทยธรรม เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด
ความกำหนัดด้วยสามารถความพอใจในสิ่งนั้นเสีย ฯลฯ
จบ สูตรที่ ๑๑.
๑๒. นิโรธธัมมสูตร
ว่าด้วยการละความใจในสิ่งที่รู้จักดับ
[๔๑๖] พระนครสาวัตถี. พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระราธะว่า ดูกรราธะ สิ่งใด
แลเป็นนิโรธธรรม เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยสามารถความพอใจ
ในสิ่งนั้นเสีย. ดูกรราธะ ก็สิ่งใดเล่าเป็นนิโรธธรรม? ดูกรราธะ รูปแลเป็นนิโรธธรรม เธอพึง
ละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยสามารถความพอใจในรูปนั้นเสีย. เวทนา
สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นนิโรธธรรม เธอพึงละความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัด
ด้วยสามารถความพอใจในวิญญาณนั้นเสีย. ดูกรราธะ สิ่งใดแลเป็นนิโรธธรรม เธอพึงละ
ความพอใจ ความกำหนัด ความกำหนัดด้วยสามารถความพอใจในสิ่งนั้นเสีย.
จบ สูตรที่ ๑๒.
จบ อุปนิสินนวรรคที่ ๔.
----------------------------