พระสุตตันตปิฎกไทย: 10/213/264 265 266 267      
      สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค
      
     
 
    
        
          
            เพื่อพระนิพพาน    ส่วนการได้รับความยินดี การได้รับความโสมนัสของข้าพระองค์ เพราะได้ฟัง
 ธรรมของพระผู้มีพระภาคนั้น ไม่เป็นทางมาแห่งอาชญา ไม่เป็นทางมาแห่งศาตรา  ย่อมเป็นไป
เพื่อความเบื่อหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อความคลายกำหนัด เพื่อความดับ    เพื่อความสงบ เพื่อ
ความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อพระนิพพาน ฯ
      ดูกรจอมเทพ ก็พระองค์ทรงเห็นอำนาจประโยชน์อย่างไรเล่า จึงทรง ประกาศ การ
ได้รับความยินดี การได้รับความโสมนัส เห็นปานนี้ ฯ
      ข้าพระองค์เห็นอำนาจประโยชน์ ๖ ประการ จึงประกาศการได้รับ    ความยินดี การได้
รับความโสมนัส เห็นปานนี้ ฯ
 [๒๖๔] ข้าพระองค์เห็นอำนาจประโยชน์ประการที่หนึ่งอย่างนี้ว่า
    เมื่อเราเกิดเป็นเทวดาดำรงอยู่ในภพดาวดึงส์นี้ เรากลับ      ได้อายุเพิ่มขึ้นอีก ข้าแต่พระองค์
ผู้นิรทุกข์ ขอจงทรงทราบ        อย่างนี้เถิด ดังนี้     จึงประกาศการได้รับความยินดี การได้รับความ
โสมนัส เห็นปานนี้ ฯ
 [๒๖๕] ข้าพระองค์เห็นอำนาจประโยชน์ประการที่สองอย่างนี้ว่า
     เราจุติจากทิพยกายแล้ว ละอายุอันมิใช่ของมนุษย์แล้ว        เป็นผู้ไม่หลง จักเข้าสู่ครรภ์
ในตระกูลอันเป็นที่พอใจของเรา       ดังนี้    จึงประกาศการได้รับความยินดี การได้รับความโสมนัส
เห็นปานนี้ ฯ
 [๒๖๖] ข้าพระองค์เห็นอำนาจประโยชน์ประการที่สามอย่างนี้ว่า
     เรานั้น ยินดีแล้ว ในศาสนา ของท่าน ที่มิได้หลง ปัญหา       เรามีสัมปชัญญะ มีสติมั่นคง จัก
อยู่โดยธรรม ดังนี้    จึงประกาศการได้รับความยินดี การได้รับความโสมนัส เห็นปานนี้ ฯ
 [๒๖๗] ข้าพระองค์เห็นอำนาจประโยชน์ประการที่สี่อย่างนี้ว่า
     ถ้าความตรัสรู้จักมีแก่เราในภายหน้า โดยธรรมไซร้    เราจักเป็นผู้รู้ทั่วถึงอยู่ นั่นแหละ
จักเป็นที่สุดของเรา ดังนี้   จึงประกาศการได้รับความยินดี การได้รับความโสมนัส เห็น
ปานนี้ ฯ