พระสุตตันตปิฎกไทย: 14/213/404      
      สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
      
     
 
    
        
          
            ล้มลง  ก็ถึงความนับว่า  ช้างหลวงปูนหนุ่มล้มตายไปอย่างฝึกแล้ว  ฉันใด  ดูกรอัคคิเวสสนะ
ฉันนั้นเหมือนกันแล  ถ้าภิกษุเถระสิ้นอาสวะแล้ว  ทำกาละลง  ก็ถึงความนับว่า  ภิกษุเถระทำ
กาละ  ตายอย่างฝึกแล้ว  ถ้าภิกษุมัชฌิมะสิ้นอาสวะแล้ว  ทำกาละลง  ก็ถึงความนับว่า  ภิกษุมัชฌิมะ
ทำกาละ  ตายอย่างฝึกแล้ว  ถ้าภิกษุนวกะสิ้นอาสวะแล้ว  ทำกาละลง  ก็ถึงความนับว่า  ภิกษุ
นวกะทำกาละ  ตายอย่างฝึกแล้ว  ฯ
	พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว  สมณุทเทสอจิรวตะจึงชื่นชมยินดี  พระภาษิต
ของพระผู้มีพระภาคแล  ฯ
	    จบ  ทันตภูมิสูตร  ที่  ๕
	    __________