พระสุตตันตปิฎกไทย: 10/215/271 272      
      สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค
      
     
 
    
        
          
            พระองค์ผู้เดียวเป็นผู้ตรัสรู้พระนิพพานพระองค์เป็นศาสดาอย่างยอด
เยี่ยมในโลกกับทั้งเทวโลก จะหา     บุคคลเปรียบพระองค์มิได้ ฯ
 [๒๗๑] ลำดับนั้น ท้าวสักกะจอมเทพ ได้ตรัสเรียกปัญจสิขคันธรรพ     บุตรมาแล้ว
ตรัสว่า พ่อปัญจสิขะ พ่อเป็นผู้มีอุปการะแก่เรามาก ด้วยเหตุที่พ่อ    ให้พระผู้มีพระภาคทรงพอ
พระหฤทัยก่อน พ่อให้พระองค์ทรงพอพระหฤทัยก่อนแล้ว  ภายหลังพวกเราจึงได้ไปเฝ้าพระผู้มี
พระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น     เราจักตั้งพ่อไว้ในตำแหน่งแทนบิดา พ่อจักเป็น
ราชาแห่งคนธรรพ์ และเราจะให้ นางภัททาสุริยวัจฉสาแก่พ่อ เพราะว่า นางนั้น พ่อปรารถนา
ยิ่งนัก ฯ
ลำดับนั้น ท้าวสักกะจอมเทพเอาพระหัตถ์ตบปฐพี แล้วทรงเปล่งอุทาน      ๓ ครั้งว่า
ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคอรหันต สัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น ขอ
นอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ขอ
นอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา   สัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
 [๒๗๒] ก็เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้อยู่ ดวงตาเห็นธรรม อันปราศจาก
ธุลี ปราศจากมลทิน บังเกิดขึ้นแก่ท้าวสักกะจอมเทพว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่ง มีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นทั้งมวลล้วนมีความดับเป็นธรรมดา และบังเกิด    ขึ้นแก่เทวดาแปดหมื่นพวกอื่น ปัญหาที่
เชื้อเชิญให้ถามที่ท้าวสักกะจอมเทพทูล      ถามนั้น พระผู้มีพระภาคทรงพยากรณ์แล้ว ด้วยประการ
ดังนี้ เพราะฉะนั้น คำว่า       สักกปัญหา จึงเป็นชื่อของไวยากรณ์ภาษิตนี้ ฉะนี้แล ฯ
		   จบสักกปัญหสูตร ที่ ๘
		   ------------------------------