พระสุตตันตปิฎกไทย: 18/230/390      
      สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
      
     
 
    
        
          
            ผัสสะเป็นมูล มีผัสสะเป็นเหตุ มีผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาอันเกิดแต่ผัสสะ เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะที่เกิด
แต่ปัจจัยนั้น ย่อมดับเพราะผัสสะที่เกิดแต่ปัจจัยนั้นดับไป ฯ
จบสูตรที่ ๑๐
จบเวทนาสังยุตต์ ปฐมกสคาถวรรค
__________________
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
๑. สมาธิสูตร 		๒. สุขสูตร
๓. ปหานสูตร 		๔. ปาตาลสูตร
๕. ทัฏฐัพพสูตร 		๖. สัลลัตถสูตร
๗. เคลัญญสูตรที่ ๑ 		๘. เคลัญญสูตรที่ ๒
๙. อนิจจสูตร 		๑๐. ผัสสมูลกสูตร ฯ
___________________