พระสุตตันตปิฎกไทย: 14/264/525      
      สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
      
     
 
    
        
          
            	ในกาลไหนๆ  เห็นภัยในความถือมั่นอันเป็นเหตุแห่งชาติและ
	มรณะแล้ว  ไม่ถือมั่น  หลุดพ้นในธรรมเป็นที่สิ้นชาติและมรณะ
	ได้  นรชนเหล่านั้นเป็นผู้ถึงความเกษม  มีสุข  ดับสนิทใน
	ปัจจุบัน  ล่วงเวรและภัยทั้งปวงและเข้าไปล่วงทุกข์ทั้งปวงได้  ฯ
	    จบ  เทวสูตสูตร  ที่  ๑๐
	    จบ  สุญญตวรรค  ที่  ๓
	    __________
	    หัวข้อเรื่องของสุญญตวรรคนั้น  ดังนี้
	เรื่องสุญญตธรรมอย่างไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า  ๒  เรื่อง  เรื่องธรรม
	ที่ไม่น่าเป็นไปได้  ๑  เรื่องพระพักกุละ  ๑  เรื่องสมณุทเทส
	อจิรวตะผู้เป็นพระวีระผู้ประเสริฐ  ๑  เรื่องพระภูมิชะผู้มีชื่อว่า
	แผ่นดิน  ๑  เรื่องพระอนุรุทธ  ๑  เรื่องท่านผู้ละกิเลส  ๑
	เรื่องภูมิบัณฑิต  ๑  เรื่องเทวทูต  ๑  ฯ
	    __________
	      รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้  คือ
	๑.  จูฬสุญญตสูตร        		๒.  มหาสุญญตสูตร
	๓.  อัจฉริยัพภูตธัมมสูตร          	๔.  พักกุลัตเถรัจฉริยัพภูตสูตร
	๕.  ทันตภูมิสูตร          		๖.  ภูมิชสูตร
	๗.  อนุรุทธสูตร          		๘.  อุปักกิเลสสูตร
	๙.  พาลบัณฑิตสูตร          		๑๐.  เทวทูตสูตร
	 			__________