พระสุตตันตปิฎกไทย: 22/338/325
สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต
เรียกว่าเป็นบุคคลที่เจ็ด แห่งพระอริยสงฆ์ นรชนใดเบียดเบียน ทำร้าย
บุคคลเช่นนั้นผู้เป็นภิกษุ ในกาลก่อน นรชนนั้นชื่อว่าทำร้ายตนเอง ย่อม
บั่นรอนอรหัตผลในภายหลัง ส่วนนรชนใดย่อมรักษาตน นรชนนั้นชื่อว่า
เป็นผู้รักษาตนที่เป็นส่วนภายนอก เพราะเหตุนั้น บัณฑิตไม่ขุดโค่นคุณ
ความดีของตน ชื่อว่าพึงรักษาตนทุกเมื่อ ฯ
จบสูตรที่ ๑๒
จบธรรมิกวรรคที่ ๕
__________________
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
๑. นาคสูตร ๒. มิคสาลาสูตร
๓. อิณสูตร ๔. มหาจุนทสูตร
๕. สันทิฏฐิกสูตรที่ ๑ ๖. สันทิฏฐิกสูตรที่ ๒
๗. เขมสุมนสูตร ๘. อินทรียสังวรสูตร
๙. อานันทสูตร ๑๐. ขัตติยาธิปปายสูตร
๑๑. อัปปมาทสูตร ๑๒. ธรรมิกสูตร ฯ
จบปฐมปัณณาสก์
__________________