พระสุตตันตปิฎกไทย: 22/402/385 386      
      สุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต
      
     
 
    
        
          
            เพื่อละวิหิงสา ธรรมจริยา ๑อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละอธรรมจริยา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม
 ๓ ประการนี้อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละธรรม ๓ ประการนี้แล ฯ
		           จบสูตรที่ ๗
		          ๘. ตุฏฐิสูตร
 [๓๘๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ ๓ ประการเป็นไฉน คือ ความ
เป็นผู้ไม่สันโดษ ๑ ความไม่มีสัมปชัญญะ ๑ ความเป็นผู้มีความปรารถนามาก ๑ ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลายธรรม ๓ ประการ อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อ
ละธรรม ๓ ประการเหล่านี้ ๓ ประการเป็นไฉน คือ ความเป็นผู้สันโดษ ๑ อันภิกษุพึงให้เจริญ
เพื่อละความเป็นผู้ไม่สันโดษ สัมปชัญญะ ๑ อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละความไม่มีสัมปชัญญะ
 ความเป็นผู้มีความปรารถนาน้อย ๑ อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละความเป็นผู้มีความปรารถนามาก
 ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละธรรม ๓ ประการเหล่านี้แล ฯ
		           จบสูตรที่ ๘
		        ๙. อุทธัจจสูตรที่ ๑
 [๓๘๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ ๓ ประการเป็นไฉน คือ ความ
เป็นผู้ว่ายาก ๑ ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว ๑ ความฟุ้งซ่านแห่งจิต ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓
ประการนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการอันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละธรรม ๓ ประการ
เหล่านี้ ๓ ประการเป็นไฉน คือความเป็นผู้ว่าง่าย ๑ อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละความเป็นผู้ว่ายาก
ความเป็นผู้มีมิตรดี ๑ อันภิกษุพึงให้เจริญเพื่อละความเป็นผู้มีมิตรชั่ว อานาปานสติ ๑ อันภิกษุพึง
ให้เจริญเพื่อละความฟุ้งซ่านแห่งจิต ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ อันภิกษุพึงให้
เจริญเพื่อละธรรม ๓ ประการนี้แล ฯ
		           จบสูตรที่ ๙