พระสุตตันตปิฎกไทย: 14/406/847 848 849 850 851      
      สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
      
     
 
    
        
          
            
 [๘๔๗]  ดูกรสารีบุตร  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุพึงพิจารณาดังนี้ว่า  เราเจริญพละ  ๕
แล้วหรือหนอ  ดูกรสารีบุตร  ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่  รู้อย่างนี้ว่า  เรา  ยังไม่ได้เจริญพละ  ๕  เลย
ภิกษุนั้นพึงพยายามเจริญพละ  ๕  ดูกรสารีบุตร  แต่ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่  รู้อย่างนี้ว่า  เราเจริญพละ
๕  แล้ว  ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้ศึกษาเนืองๆทั้งกลางวันและกลางคืน  ในกุศลธรรมทั้งหลาย  อยู่ด้วย
ปีติและปราโมทย์นั้นนั่นแล  ฯ
 [๘๔๘]  ดูกรสารีบุตร  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุพึงพิจารณาดังนี้ว่า เราเจริญโพชฌงค์  ๗
 แล้วหรือหนอ  ดูกรสารีบุตร  ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่  รู้อย่างนี้ว่า  เรายังไม่ได้เจริญโพชฌงค์  ๗  เลย
ภิกษุนั้นพึงพยายามเจริญโพชฌงค์  ๗  ดูกรสารีบุตร  แต่ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่  รู้อย่างนี้ว่า  เรา
เจริญโพชฌงค์  ๗  แล้ว  ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้ศึกษาเนืองๆ  ทั้งกลางวันและกลางคืน  ในกุศลธรรม
ทั้งหลาย  อยู่ด้วยปีติและปราโมทย์นั้นนั่นแล  ฯ
 [๘๔๙]  ดูกรสารีบุตร  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุพึงพิจารณาดังนี้ว่าเราเจริญอัฏฐังคิกมรรค
อันประเสริฐแล้วหรือหนอ  ดูกรสารีบุตร  ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่  รู้อย่างนี้ว่า  เรายังไม่ได้เจริญ
อัฏฐังคิกมรรคอันประเสริฐเลย  ภิกษุนั้นพึงพยายามเจริญอัฏฐังคิกมรรคอันประเสริฐ  ดูกรสารีบุตร
 แต่ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่รู้อย่างนี้ว่า  เราเจริญอัฏฐังคิกมรรคอันประเสริฐแล้ว  ภิกษุนั้นพึงเป็น
ผู้ศึกษาเนืองๆทั้งกลางวันและกลางคืน  ในกุศลธรรมทั้งหลาย  อยู่ด้วยปีติและปราโมทย์นั้น
นั่นแล  ฯ
 [๘๕๐]  ดูกรสารีบุตร  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุพึงพิจารณาดังนี้ว่า  เราเจริญสมถะ
และวิปัสสนาแล้วหรือหนอ  ดูกรสารีบุตร  ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่รู้อย่างนี้ว่า  เรายังไม่ได้เจริญสมถะ
และวิปัสสนาเลย  ภิกษุนั้นพึงพยายามเจริญสมถะ  และวิปัสสนา  ดูกรสารีบุตร  แต่ถ้าภิกษุ
พิจารณาอยู่  รู้อย่างนี้ว่า  เราเจริญสมถะและวิปัสสนาแล้ว  ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้ศึกษาเนืองๆ
ทั้งกลางวันและกลางคืน  ในกุศลธรรมทั้งหลาย  อยู่ด้วยปีติและปราโมทย์นั้นนั่นแล  ฯ
 [๘๕๑]  ดูกรสารีบุตร  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุพึงพิจารณาดังนี้ว่าเราทำวิชชาและ
วิมุตติให้แจ้งแล้วหรือหนอแล  ดูกรสารีบุตร  ถ้าภิกษุพิจารณาอยู่รู้อย่างนี้ว่า  เรายังไม่ได้ทำวิชชา
และวิมุตติให้แจ้งเลย  ภิกษุนั้นพึงพยายามทำวิชชาและวิมุตติให้แจ้ง  ดูกรสารีบุตร  แต่ถ้าภิกษุ
พิจารณาอยู่รู้อย่างนี้ว่า  เราทำวิชชา  และวิมุตติให้แจ้งแล้ว  ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้ศึกษาเนืองๆ
ทั้งกลางวันและกลางคืนในกุศลธรรมทั้งหลาย  อยู่ด้วยปีติและปราโมทย์นั้นนั่นแล  ฯ