พระสุตตันตปิฎกไทย: 14/45/65      
      สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
      
     
 
    
        
          
            	(๓)  ดูกรอานนท์  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุมีมโนกรรมประกอบด้วยเมตตา  ปรากฏใน
เพื่อนร่วมพรหมจรรย์  ทั้งในที่แจ้ง  ทั้งในที่ลับ  นี้ก็ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกถึงกัน  เป็น
เหตุก่อความรัก  ก่อความเคารพ  เป็นไปเพื่อ  สงเคราะห์กัน  เพื่อไม่วิวาทกัน  เพื่อความพร้อมเพรียง
กัน  เพื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ฯ
	(๔)  ดูกรอานนท์  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุมีลาภใดๆ  เกิดโดยธรรมได้แล้วโดยธรรม
ที่สุดแม้เพียงอาหารติดบาตร  เป็นผู้ไม่แบ่งกันเอาลาภเห็นปานนั้นไว้บริโภคแต่เฉพาะผู้เดียว
ย่อมเป็นผู้บริโภคเฉลี่ยทั่วไปกับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ผู้มีศีล  นี้ก็ธรรมเป็นที่ตั้งแห่ง
ความระลึกถึงกัน  เป็นเหตุก่อความรักก่อความเคารพ  เป็นไปเพื่อสงเคราะห์กัน  เพื่อไม่วิวาท
กัน  เพื่อความพร้อมเพรียงกัน  เพื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ฯ
	(๕)  ดูกรอานนท์  ประการอื่นยังมีอีก  ภิกษุถึงความเป็นผู้เสมอกันโดยศีล  ในศีล
ทั้งหลาย  ที่ไม่ขาด  ไม่ทะลุ  ไม่ด่าง  ไม่พร้อย  เป็นไท  อันวิญญูชนสรรเสริญ  อันตัณหา
และทิฐิไม่แตะต้อง  เป็นไปพร้อมเพื่อสมาธิ  เห็นปานนั้น  กับเพื่อนร่วมประพฤติ
พรหมจรรย์อยู่  ทั้งในที่แจ้ง  ทั้งในที่ลับ  นี้ก็ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกถึงกัน  เป็นเหตุก่อความ
รัก  ก่อความเคารพ  เป็นไปเพื่อสงเคราะห์กัน  เพื่อไม่วิวาทกัน  เพื่อความพร้อมเพรียงกัน  เพื่อ
เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ฯ
	(๖)  ดูกรอานนท์  ประการอื่นๆ  ยังมีอีก  ภิกษุถึงความเป็นผู้เสมอกันโดยทิฐิ  ใน
ทิฐิที่เป็นของพระอริยะ  อันนำออก  ชักนำผู้กระทำตามเพื่อความสิ้นทุกข์โดยชอบ  เห็นปานนั้น
กับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์อยู่  ทั้งในที่แจ้ง  ทั้งในที่ลับ  นี้ก็ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความระลึก
ถึงกัน  เป็นเหตุก่อความรัก  ก่อความเคารพเป็นไปเพื่อสงเคราะห์  เพื่อไม่วิวาทกัน  เพื่อความ
พร้อมเพรียงกัน  เพื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ฯ
	ดูกรอานนท์  นี้แล  ธรรม  ๖  อย่าง  เป็นที่ตั้งแห่งความระลึกถึงกัน  เป็นเหตุก่อความ
รัก  ก่อความเคารพ  เป็นไปเพื่อสงเคราะห์กัน  เพื่อไม่วิวาทกันเพื่อความพร้อมเพรียงกัน  เพื่อ
เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ฯ