“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! มีคำกล่าวกันอยู่ว่า ‘เสขะ (บุคคล) เสขะ (บุคคล)’ ดังนี้; บุคคล เป็นเสขะ ด้วยเหตุมีประมาณเท่าไรเล่า พระเจ้าข้า ?”

ภิกษุ ! บุคคลในกรณีนี้ :

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาทิฏฐิ อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาสังกัปปะ อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาวาจา อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมากัมมันตะ อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาอาชีวะ อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาวายามะ อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาสติ อันเป็นเสขะ

เป็นผู้ประกอบด้วย สัมมาสมาธิ อันเป็นเสขะ.

ภิกษุ ! ด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล บุคคลชื่อว่าเป็นเสขะ.