“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! คำอันพระผู้มีพระภาคตรัสว่า “เสขะ เสขะ” ดังนี้ มีอยู่. บุคคล ชื่อ ว่าเสขะ ด้วยเหตุมีประมาณเท่าไร พระเจ้าข้า ?”

ภิกษุ ! บุคคลที่ศึกษานั่นแหละ ชื่อว่า เสขะ,ศึกษาอะไรกันเล่า ? ศึกษาทั้งอธิสีล ทั้งอธิจิต ทั้งอธิปัญญา.๑ ภิกษุ ! เพราะเขาศึกษาเขาจึงชื่อว่าเสขะ ดังนี้. (ต่อไปนี้ มีคำประพันธ์เป็นคาถาของพรสังคีติกาจารย์ แสดงการเชื่อมต่อกันของพระเสขะและพระอเสขะว่า :- ) “เมื่อเสขบุคคล แล่นไปตามหนทางอันตรง ศึกษาอยู่ ขยญาณย่อมเกิดขึ้นก่อน ; ต่อแต่นั้น จึงเกิดอรหัตตผลญาณตามลำดับ ; ต่อจากนั้น ญาณในความสิ้นแห่งภวสังโยชน์ ย่อมเกิดแก่ท่านผู้หลุดพ้นด้วยอรหัตตผลญาณ แล้วเป็นผู้คงที่อยู่. ว่า วิมุตติของเราไม่กลับกำเริบ ดังนี้”.